พี่ลู่ติวฟิสิกส์

พี่ลู่ติวฟิสิกส์…

“อ๊ากกก^%&*(^)1@%$!#”มือเล็กขยุ้มเส้นผมสีสวยไปมาพร้อมกับตะโกนออกมาแทบไม่เป็นภาษา

“เป็นอะไรครับ หืม?”เสียงทุ้มนุ่มดังขึ้น พร้อมกับสัมผัสอบอุ่นจากด้านหลัง

“ไม่ต้องมากอดคยองเลยพี่ลู่ฮานคยองกำลังหงุดหงิด” มือเล็กดันใบหน้าหล่อที่คลอเคลียอยู่ให้ออกห่าง ก่อนจะหันใบหน้าหวานที่กำลังบึ้งตึงไปอีกทาง

“โอ๋ๆ เด็กน้อยของพี่ลู่หงุดหงิดอะไรครับ?” มือหนาบีบลงบนแก้มอวบ ริมฝีปากหยักจูบเบาๆบนหน้าผากมน ซึ่งทำร่างเล็กคลายจากอาการหงุดหงิดลง แววตาขุ่นมัวเมื่อครู่กลายเป็นแววตาออดอ้อน

“ก็อาจารย์แว่นหัวโตที่สอนฟิสิกส์คยองอ่ะ บอกว่าจะสอบเก็บคะแนนวันพรุ่งนี้” ใบหน้าหวานเริ่มถูไถกับอกแกร่ง มือเล็กกอเอวสอบไว้ราวกับจะออดอ้อนขออะไรบางอย่าง

“ครับ แล้วไงครับ คนเก่ง”

“มากงมาเก่งนี่ พี่ลู่ฮานก็รู้ คยองไม่ชอบวิชาฟิสิกส์ พอมีเรียนฟิสิกส์ที่ไรก็หลับตลอดแล้ววันพรุ่งนี้สอบแล้ว คยองจะเอาอะไรมาตอบล่ะ” มือเล็กกอดเอวสอบแน่นเข้าไปอีกเมื่อบ่นออกมาจนเสร็จสับ

“อ้าว งั้นคยองก็เป็นเด็กดื้อนะสิ ไม่ตั้งใจเรียน แอบหลับในห้อง” มือหนาแกะมือเล็กออกจากเอว ก่อนจะบีบแก้มอวบทั้งสองข้างไปมา

“งืออออ คยองเป็นเด็กดีนะ ก็ตอนนั้นมันเป็นคาบบ่าย พอกินข้าวมา มันก็ต้องย่อย กระเพาะทำงานหนัก สมองเลยต้องพักผ่อน คยองก็เลยหลับ พี่ลู่ห้ามว่าคยองนะ คยองเป็นเด็กดี”ใบหน้าหวานสะบัดไปมาจนมือหนายอมละออก ก่อนปากอวบอิ่มจะพูดออกมา จนคนฟังอยากจะจูบปิดปากสีชมพูอวบอิ่มนั้นเหลือเกิน

“แล้วจะให้พี่ทำยังไงล่ะครับคนดี” ใบหน้าหล่อโน้มลงมาจนชิดกับใบหน้าหวาน ลมหายใจร้อนผ่าวรดรินอยู่ข้างแก้มอวบ จนคนตัวเล็กหันหน้าหนีไปทางอื่น คนเจ้าเล่ห์ก็กดจมูกลงบนแก้มนั้นแรงๆอย่างหมั่นเขี้ยว

“งืออออ ก็….อื้ออออ” ใบหน้าหวานหันมาเพื่อจะพูด กลับกลายเป็นริมฝีปากหยักกดจูบลงมาแทนเริ่มแรกที่อ่อนโยนชวนให้รู้สึกเคลิ้มไปกับสัมผัสอย่างช่วยไม่ได้ก่อนจะค่อยๆเพิ่มระดับความร้อนแรงขึ้นทีละนิด ลิ้นร้อนที่เกี่ยวตวัดอย่างโหยหากันละกันภายในโพรงปากก่อนจะผละออกมาเมื่อเห็นคยองซูกำลังจะขาดอากาศหายใจอยู่ร่อมร่อ ร่างหนาดันร่างเล็กลงบนโต๊ะหนังสือ มือหนากวาดสิ่งของบนโต๊ะจนหล่นไปหมด

แต่ริมฝีปากหนาก็ยังไม่หยุดซุกซนแต่เพียงเท่านี้ ลู่ฮานลากลิ้นร้อนขบเม้มไปทั่วซอกคอขาว มือหนาก็เริ่มทำงานของมันอย่างรู้หน้าที่ปัดป่ายไปทั่วผิวเนียนใต้เสื้อเชิ้ตนักเรียนตัวบาง ร่างสูงเริ่มสาระวนกับการสร้างรอยกุหลาบสีแดงตีตราจองคนใต้ร่างไปทั่ว เสื้อผ้าอาภรณ์ทุกชิ้นทั้งของร่างเล็กและของตัวเองถูกถอดออกหมดอย่างรวดเร็ว เมื่อเนื้อแนบเนื้อไร้สิ่งกีดขวางความร้อนภายในก็ประทุออกมาทันที

“อย่า..อื้อ พี่ลู่… คะ..ยองมีสอบ” มือหนาบีบเฟ้นไปทั่วร่างกายนุ่มนิ่ม ในขณะที่ริมฝีปากหนากำลังดูดเม้มยอดอกสีหวานอย่างเมามัน มือเล็กพยายามดันศรีษะร่างสูงออก กลายเป็นขยุ้มเพื่อระบายอารมณ์ที่กำลังประทุแทน

“อ๊ะ..อื้อออ คะ..ยองจะ อือ..อ่านนะ…หนัง …สือ อือออ”ริมฝีปากอวบอิ่มขมเม้มเพื่อสกัดกั้นอารมณ์ เมื่อลู่ฮานกดไล่ลงไปตั้งแต่แผ่นอกบางจนถึงหน้าท้อง ร่างหนาเงยหนาขึ้นมองร่างเล็กที่กำลังกัดปากตัวเองเพื่องับอารมณ์ที่เค้ากำลังทำให้มันประทุ

“อ่านแล้วจะเข้าใจมั้ยครับ หืม?”

“มาหง..มาหืม อื้ออออ ไอ้พี่..บะ บ้า อ๊าาาาอ๊ะ..อื้อ” มือหนาคว้าหมับเข้าที่แก่นกายเล็กของร่างเล็ก มือหนาค่อยๆรูดรั้งขึ้นลงช้าๆ มืออีกข้างรวบข้อมือเล็กที่จะทำร้ายเค้าไว้เหนือหัว ลิ้นริ้นเลียเหงื่อที่ไหลลงมาตามขมับเล็กให้อย่างเอาใจในขณะที่ร่างเล็กบิดตัวไปมา จนหน้าขาไปโดนแก่นกายใหญ่โตเข้าให้ ลู่ฮานละมือออกจากแก่นกายเล็ก ก่อนจะอุ้มร่างเล็กขึ้นมา แล้ววางลงบนเตียงอย่างแผ่วเบา ก่อนจะขึ้นคร่อมกักขังร่างเล็กไว้

ร่างเล็กมองร่างสูงตาเขียวปั๊ด ใบหน้าหวานแดงระเรื่อจากแรงอารมณ์ ริมฝีปากอวบอิ่มเบ้ใส่ร่างสูง ก่อนจะหันหน้าหนีเมื่อเห็นรอยยิ้มเจ้าเล่ห์จากอีกคน ร่างสูงหรี่ตาลงมองอีกคนที่หันหน้าหนี ใบหน้าหล่อก้มลงไปกระซิบที่ข้างหู ก่อนจะขบเม้มเบาๆ จนร่างเล็กขนลุกซู่

“เดี๋ยวพี่ติวฟิสิกส์ให้เอง ตอนนี้เอาใจพี่ก่อนนะครับ คยองซูอาาาา งับ!”

“อ๊าาาาาา  ไอ้พี่ลู่ อื้อออ” ร่างสูงไม่พูดป่าวพลางแยกขาเรียวออกก่อนจะแทรกตัวเข้าไปจนสุด ร่างเล็กจึงกัดไหล่หนาเพื่อระบายอารมณ์ เมื่อแก่นกายใหญ่โตถึงแทรกเข้ามาโดยไม่บอกกล่าว น้ำตาเม็ดโตไหลออกมา ริมีปากหยักจูบซับน้ำตาให้เบาๆ

“พี่ขอโทษ พี่ไม่ไหวแล้ว อื้อ..คยองซู” ร่างสูงครางต่ำออกมาเมื่อช่องทางร้อนบีบรัดแก่นกายเค้าแทบหายใจไม่ออก เมื่อก้มหน้ามองร่างเล็กแล้วเห็นน้ำตา จึงได้แต่จูบซับพลางพูดขอโทษเบาๆ

“ขอโทษครับคยองซูไหวมั้ย เดี๋ยวพี่เอาออกก่อนก็ได้”

“อื้อออ ไม่เป็นไร คยองไหว อ๊ะ..อื้อ”

“น่ารักอย่างงี้ พรุ่งนี้ก็เดินถ่างขาไปสอบแล้วกันนะครับ”  ลู่ฮานพูดขึ้น ก่อนจะโดนกำปั้นเล็กตีเข้าที่อกแกร่ง

“อ๊ะ..อ๊า อื้อๆ” ร่างสูงไม่เจ็บอยู่ฝ่ายเดียวจึงถอนแก่นกายจนเกือบสุดก่อนจะกดกระแทกเข้าไป จนร่างเล็กผวาเข้ากอด ก่อนจะค่อยๆส่งแรงกระแทกเข้าไปเน้นๆย้ำๆจนร่างเล็กครางออกมาไม่เป็นภาษา

“รู้มั้ยอืม…ฟิสิกส์ มันมีการสอดใส่และแรงกระแทกด้วยนะ หืม?” ร่างสูงไม่พูดเปล่าพลางส่งแรงกระแทกเข้าไปจนร่างเล็กสั่นคลอนตามแรงส่ง เสียงเนื้อกระทบเนื้อดังไปทั่วห้อง มือหนาจับขาเรียวแยกกว้างขึ้นอีก แล้วแทรกตัวเข้าไปแนบชิดและสอดลึกยิ่งขึ้น

“อ๊ะๆ อื้อ..อ อือ..อ๊า” ร่างเล็กได้แต่เข่นเขี้ยวด่าร่างสูงในใจ ไอ้พี่ลู่คนหื่น  ร่างสูงก้มลงมาขบเม้มตรงซอกคอขาว อย่างกับรู้ว่าร่างเล็กกำลังด่า จนร่างเล็กสะดุ้ง ร่างสูงยกยิ้มขึ้นก่อนจะจับขาเล็กพาดบ่า แทรกตัวเข้าไปอย่างรวดเร็วและรุนแรงจนร่างเล็กครางเสียงหลง

“อย่าด่าใยใจสิ อือออ คยองซูอาา” ร่างสูงแกล้งร่างเล็กได้เพียงเท่านั้นก่อนจะรู้สึกถึงช่องทางที่บีบรัดเกร็งตัวของร่างเล็ก ไม่ปล่อยให้รอช้าร่างสูงรีบกดกระแทกเข้าไปอย่างรวดเร็วเน้นย้ำๆจุดไวสัมผัสของร่างเล็กยิ่งขึ้น จนในที่สุดร่างเล็กก็ปลดปล่อยออกมา ร่างสูงขยับกดกระแทกสักพักก็ปดปล่อยตามร่างเล็กไป

“เอาออกไปเลย เจ็บ!” คยองซูเอามือดันอกแกร่งออก ก่อนจะร้องออกมาอีกครั้งเมื่อร่างสูงเริ่มขยับแก่นกาย

“เจ็บอะไร เมื่อกี้พี่ได้ยินว่า ลึกอีก แรงอีกนะ” พูดแกล้งคนตัวเล็กไม่พอ มือหนายังรูดรั้งแก่นกายเล็กพลางขยับตัวกดกระแทกเข้าไป จนร่างเล็กเริ่มอ่อนโอน

“อื้อออ พี่ลู่บ้า อ๊าาาา”

.

.

.

.

“โดคยองซู100 คะแนน” เสียงปรบมือดังขึ้นเกรียวกราวเมื่ออาจารย์แว่นประกาศคะแนนวิชาฟิสิกส์ออกมา คยองซูเบ้ปากใส่กระดาษคำตอบที่มีตัวเลขคะแนนหนึ่งร้อยสีแดงเด่นหร่า ก่อนจะฟุบหน้าหลับลงไปกับโต๊ะอีกรอบพลางนึกถึงเมื่อคืนกว่าจะได้นอนก็เกือบเช้า

“ไอ้พี่ลู่คนบ้า ไอ้หื่น” ร่างเล็กพูดเบาๆก่อนจะหลับตาลง

“คยองซูคยองซูตื่นได้แล้ว” แบคฮยอนเพื่อนสนิทตัวบางเขย่าแขนเล็กเพื่อปลุกอย่างแรงจนร่างเล็กต้องลืมตาขึ้น”

“งื้อออ อะไรอ่า แบคฮยอน”มือเล็กยกขึ้นขยีตาเบาๆก่อนจะเอ่ยถาม

“เลิกเรียนแล้ว กลับบ้านกันเถอะ” แบคฮยอนหยิบกระเป๋าของตัวเองและหยิบของเพื่อนสนิทก่อนจะดึงแขนคยองซูให้รีบเดินเร็วๆ

“งื้ออออ แบคฮยอนเดินช้าๆหน่อย ฉันเจ็บง่า” ร่างเล็กร้องบอกเพื่อนข้างหน้าเสียงดัง

“ก็ได้ๆ แล้วไปทำอะไรมาเนี่ย เห็นเดินแปลกๆตั้งแต่เช้าแล้ว”แบคฮยอนเอ่ยถามหน้าตาใสซื่อ คยองซูเห็นแบบนั้นจึงได้ถอนหายใจ

“ตกเตียงน่ะ” ทั้งสองคนพูดคุยเรื่องอื่นกันไปมาจนถึงหน้าประตูโรงเรียน แบคฮยอนจึงแยกไปอีกทาง ร่างเล็กจึงเดินไปหน้าโรงเรียนที่มีรถสปอรต์สีดำจอดอยู่ มือเล็กเคาะกระจกรถเบาๆ ก่อนจะเปิดประตูขึ้นไปนั่ง ใบหน้าหวานบูดบึ้งไม่พูดจา จนร่างสูงต้องพูดขึ้นก่อน

“ได้คะแนนเต็มใช่มั้ยล่ะ คยองซูอาาาาา”

“ไอ้พี่ลู่!!!!!”

“เดี๋ยวพี่ติวฟิสิกส์ให้อีก ถ้ามีสอบคราวหน้า คราวนี้จะติวก่อนสอบสักอาทิตย์ดีมั้ยน้าาา”

“ไอ้หื่น!!!!”

.

.

.

.

“คราวนี้จะติวจนลุกไม่ขึ้นเลย เตรียมตัวสอบดีๆนะครับ โดคยองซู หึหึ…..”

อ๊ากกกกกกก$!^%Y%&*^&)(L_(_+)(*%&$^%@^&

(////T^T////)

………………………………………

กลับไปเม้น >>>>  http://my.dek-d.com/poison-toyou/writer/viewlongc.php?id=1093734&chapter=8

เย้ๆ กลับมาแล้ว คิดถึงกันมั้ยอิอิ หายไปหลายเดือนเกิ๊นใครทวงไรต์บ่อยๆ กลับมาแล้วเน้อ

ขอโทษนะ ไม่มีเวลาว่างเลย ปีหนึ่งนี่ไม่กิจกรรมก็การเรียนกระหน่ำไม่หยุด

ช่วงนี้ครึกครื้นสอบเสร็จแล้ววว ลุ้นคะแนนระทึกอีกทีหลัง เหอะๆ T^T

เอาshortficฮานซูมาเสิร์ฟ ช่วงนี้ใครสอบเหมือนกันบ้าง ยกมือ

ไรต์จะพยายามมาอัพฟิคนะ จะหาเวลาว่างมาให้ได้ ปล.ถ้าใครอยู่มหาลัยจะเข้าใจไรต์T^T

รักกันก็เม้นนะ ช่วงนี้อยากรู้ว่าฟิคเป็นไงบ้างร้างมาหลายเดือนหัวมันตื้อ

ลีดเดอร์ใจดี ช่วยเม้น ช่วยติชมหน่อยนะ ช่วงนี้อารมณ์เอ็นซีไม่ค่อยกระเตื้องอยู่

กราบงามๆ เม้นสักนิด แล้วอิไรต์เตอร์จะกลับมา

ตาโตขี้อ่อย 4 100%

4

“ตื่นได้แล้วครับที่รัก~” ริมฝีปากหยักกดจูบลงบนหน้าผากมน นิ้วเรียวไล้ตามกรอบหน้าหวานของร่างเล็ก สายตาคมทอดมองร่างเล็กในอ้อมกอดอย่างอ่อนโยน ก่อนจะเปลี่ยนเป็นสายตาที่สุดแสนจะเจ้าเล่ห์

“เมื่อไหร่จะตื่นครับน้องคยอง~ มาเล่นผีผ้าห่มกับพี่ดีกว่านอนอยู่เฉยๆนะครับ เอ๊ะ! หรือว่าจะนอนครางอย่างเดียวดี?” มินซอกกระซิบไปที่หูของร่างเล็กอย่างแผ่วเบา มือหนาค่อยๆเลิกเสื้อยืดตัวบางขึ้น นิ้วเรียวไล้ไปตามหน้าท้องและแผ่นอกบางอย่างเชื่องช้า มืออีกข้างเลื่อนไปดึงผ้าห่มขึ้นมาคลุมร่างกายของทั้งคู่ไว้

หึหึ!

“อื้อออออ ไม่อ่าวว จานอน” มือเล็กปัดใบหน้าหล่อออกจากซอกคอ ก่อนจะพลิกตัวจากนอนตะแคงเป็นนอนหงาย คนบนร่างยิ้มจนแก้มแทบแตก น่าร๊ากกก คนบ้าอะไรน่ารักโคตรๆ

“ตกลงจะเล่นผีผ้าห่มกับพี่จริงๆใช่ไหมครับคนดี หืม?” ร่างเล็กที่หลับไม่รู้เรื่องพยักหน้าน้อยๆ คนบนร่างเล็กก็เริ่มที่จะเล่นจริงๆ ริมฝีปากหยักกดจูบลงบนหน้าผากมน จมูกโด่งรั้นน้อยๆ ริมฝีปากอวบอิ่ม ก่อนจะสอดลิ้นเข้าไปหาความหวาน

“อื้อออ!” เสียงหวานส่งเสียงครางออกมาเบาๆ มือหนาไม่อยู่นิ่งดึงเสื้อยืดของร่างเล็กออกจนพ้นตัว ริมฝีปากหนาผละออกจากริมฝีปากอวบอิ่มอย่างอ้อยอิ่ง ก่อนจะเปลี่ยนเป้าหมายเป็นยอดอกสีหวาน ที่แข็งเป็นไตสู้กับนิ้วเรียวที่บีบเคล้นอยู่

“อ๊ะ! อ่า~” เสียงครางหลุดออกมาเรื่อยๆ เจ้าตัวเล็กเอ๊ย! ตื่นตั้งนานแล้วแต่ทำเป็นแกล้งนอน พี่จะแกล้งปล้ำเลย หึหึ ลิ้นหนาหยอกล้อกับยอดอกสีหวานดูดดุ้นจนร่างเล็กเริ่มบิดตัวด้วยความเสียวซ่าน มืออีกข้างไม่รอช้าโอบกอดร่างเล็กจนแทบจะรวมร่างกัน

“อย่า อา…อ่า~” มือหนาอีกข้างบีบเคล้นส่วนอ่อนไหวของร่างเล็กผ่านผืนผ้า รู้สึกว่าอดไม่ไหวมือหนารีบดึงกางเกงขายาวของร่างเล็กออก พลันนั้นดวงตากลมโตภายใต้เปลือกตาสีมุกที่ยุกยิกๆอยู่นานก็ลืมขึ้น

“พี่หมินอ่า~” ร่างเล็กส่งเสียงกระเง้ากระงอดใส่คนบนร่างอย่างแง่งอน มินซอกหัวเราะออกมาน้อยๆก่อนจะซุกไซร้ซอกคอขาวแกล้งคนใต้ร่าง ที่พองแก้มอมลมยู่ปากใส่เขาอย่างน่ารัก

“แน่ใจ! จะอยู่ข้างบน? จะแกล้งพี่คืนงั้นหรอ เจ้าเด็กตาโต!!!” มินซอกพูดขึ้น เมื่อเด็กตาโตที่อมลมแก้มพองใจกล้าพลิกตัวขึ้นไปอยู่ข้างบนแทน ถึงในผ้าห่มมันจะอึดอัดแต่มันก็ทำให้เห็นบางมุมของคนบนร่างตอนนี้ ดวงตากลมโตมองอย่างเลิ่กลั่ก

“ไม่กล้าหรอ เด็กน้อย?” มินซอกถามแต่น้ำเสียงแอบดูถูกนิดๆ ทำเอาตากลมโตจ้องเขาเขม็งเลย อยากจะหัวเราะดังๆ แกล้งนิดเดียวเอง จ้องจนตาเหลือกจนจะหลุดจากเบ้าตาล่ะ ตาคมมองคนบนร่างอย่างอารมณ์ดี ปากอวบอิ่มเม้มอย่างใช้ความคิด

“ใครว่าไม่กล้าล่ะ!!” มือเล็กวางบนหน้าท้องของมินซอก ก่อนจะค่อยๆลูบไล้ไปทั่วหน้าท้องและแผ่นอก นิ้วเรียวสะกิดยอดอกของคนใต้ร่าง มินซอกถึงกับกัดปากข่มเสียงครางไว้ ประมาทไม่ได้เชียว เด็กตาโตนี่จำทุกการกระทำของเขาแล้วทำ อ่า~

“กัดปากทำไมครับ ครางออกมาสิ คยองจะได้รู้ว่าพี่รู้สึกยังไง” เสียงหวานเอ่ยถามข้างหูของมินซอก ปากอวบอิ่มขบเม้มที่ใบหูของมินซอก ก่อนจะเป่าลมใส่ที่ซอกคอ

“มีดีแค่นี้หรอ คยองน้อย~” มินซอกยังคงยิ้ม เขารู้ว่าเด็กน้อยของเขาไม่ชอบให้ใครดูถูก ลองถามแบบนี้ อีกเดี๋ยวคงได้งัดกระบวนการอ่อยและยั่วให้อารมณ์ขึ้นอีกแน่ เร็วสิเด็กน้อยพี่อยากให้ยั่วเต็มทีแล้วววว

“ไม่หรอกครับ มันพึ่งจะเริ่มเอง พี่มินซอก~” หึ คิดว่าคยองมีดีแค่นี้หรอ อิอิ ยังมีอีกเยอะเลยล่ะ แค่ยังไม่ได้ใช้เอง อดทนข่มอารมณ์ของพี่ให้ดีๆนะ อย่ากดคยองล่ะ คยองยังเคืองพี่ฮุนอยู่เลย

ร่างเล็กไม่รอช้ารีบปลดเข็มขัดและดึงมันออกอย่างรวดเร็ว ดวงตากลมโตหยาดเยิ้มสบตากับร่างหนาที่เต็มไปด้วยอารมณ์เจือแววดูถูกเล็กน้อย ทำเอาร่างเล็กอยากจะขย่มสะท้านเตียงในยามเช้าแบบนี้จริงๆ แต่ถ้าจะทำก็คงไม่ถึงจุดนั้นหรอก มันเร็วเกินไป ขอคยองอ่อยหน่อยๆนะครับ

มือเล็กรูดซิบลงช้าๆในขณะที่ลิ้นเล็กยังคงหยอกล้อกับสะดือบุ๋ม พลางส่งสายตาเชิญชวนมินซอก

“อ๊ะ..อืมมม”                  

“เสียงพี่มินซอกเนี่ย…เชิญชวนให้คยองอยากเสียจิ้นเลยนะฮะ แต่คงไม่เท่ากับไอ้นี้ ถ้ามันอยู่ในตัวของคยอง..”  ใบหน้าหวานที่ตอนนี้มองดูเย้ายวนชวนปล้ำ(?) กำลังวนเวียนอยู่บนแผงอกของร่างหนา แต่มือเล็กยังคงซนไต่ไปมาตามร่างกายจนเสียวซ่าน

“คงจะ ใหญ่ และ เสียว น่าดู ว่าไหมฮะ คุณสามี~” มือเล็กตะปบลงกลางลำตัวก่อนจะบีบ เคล้นคลึงจนร่างสูงแทบคลั่ง

“แต่มันจะดีกว่านี้ ถ้าภรรยาสุดน่ารักของพี่หยุดนะครับ” ร่างหนารีบจับมือเล็กออกจากจุดเกิดเหตุ ก่อนที่มันจะกลายเป็นบทรักสุดสะท้านต้านแรงขย่มของน้องคยองไม่ไหว ร่างหนาลุกขึ้นนั่งทั้งที่ร่างเล็กยังคงนั่งอยู่บนตัว

“ยอมแพ้แล้วหรอฮะ” มือเล็กยอมผละจากของใหญ่ เปลี่ยนแปลงลูบไล้แผงอกเบา ก่อนจะวางคางบนไหล่หนา พลางกระซิบถามข้างหูเสียงพร่า

“ไม่ยอมก็ต้องยอมครับ ภรรยาตัวน้อยของพี่ออกจะร้อนแรงน่าฟัดขนาดนี้ เดี๋ยวก็มีขย่มกันก่อนกินข้าวนะครับเด็กดี” มินซอกหันมามองเด็กน้อยที่ยิ้มกว้างอย่างอารมณ์ดี ก่อนจะบีบจมูกนั้นอย่างหมั่นเขี้ยว

“โถ่!! ก็ฝึกไว้ก่อนไงฮะ มีสามีเยอะก็ต้องมีมารยาล้านแปดพันเกวียน”

“เยอะขนาดนั้นเชียว เจ้าเด็กตาโต” มินซอกจูบปากอวบอิ่มนั้นเบาๆ ร่างเล็กก็หัวเราะคิกคักๆออกมา

“น้องคยองจ๋าาาาาาาา” ไม่นานนักก็มีเสียงมากวนบรรยากาศหวานปนความหื่น หรือว่า หื่นปนหวานดี เอาเป็นว่ามีเสียงรบกวนบรรยากาศของสองร่างบนเตียงกับลังพูดหยอกล้อคุยกันอย่างสนุกสนานบนเตียง

ผลั้วะ

“อู้ววววววว!”

“คิก คิก ทำเสียงแบบนั้นกันทำไมฮะ อยากให้คยองนั่งแบบนี้บนตัวคุณสามีหรอฮะ ต้องมีออฟชั่นเสริมแบบนี้ด้วยมั้ยฮะ” ร่างเล็กไม่พูดเปล่า ยกสะโพกขึ้นขย่มร่างหนาโชว์ ใบหน้าหวานหันมายิ้มให้อย่างยั่วยวน

“โอ๋ๆ ขอโทษนะฮะ ที่ขย่มโดนตรงจุดเกิดเหตุของมินซอกพอดี จุ๊บ! เก็บมันลงไปได้แล้วนะฮะ มันทิ่มก้นคยองอยู่ใหญ่เลย” หลังจากยิ้มให้บรรดาสามีที่ยืนมโนกันอยู่ตรงประตูก็หันกลับมาจูบแก้มร่างหนาหนึ่งครั้ง ก่อนจะยิ้มหวานพูดกับมินซอกอย่างอารมณ์ดี

“อ่า ไม่เล่นแล้วก็ได้ อย่าทำหน้าดุใส่คยองสิฮะ คุณสามีมินซอก~” ร่างหนาเริ่มทำหน้าดุใส่ เมื่อร่างเล็กชักจะเล่นเยอะเกินไป ก่อนจะกลั้นยิ้มไว้เมื่อร่างเล็กทำท่าออดอ้อนใส่

“ไปอาบน้ำเลยนะเด็กดื้อ ไม่งั้นโกรธ!!” มินซอกทำเสียงเข้มเพื่อบังคับร่างเล็กให้ไปอาบน้ำ

“ก็ได้ๆ หยุดมโนภาพคยองกับคุณสามีได้แล้วฮะ เดี๋ยวคยองเสียหายน้าาา~” ร่างเล็กลุกขึ้นจากร่างหนา ยืนขึ้นเต็มความสูงหลังลงจากเตียง โปรยยิ้มหวานพร้อมโบกมือเหมือนมีสโคเรียเดินเข้าห้องน้ำไปช้าๆ

 เสียงน้ำไหลชวนให้บรรดาสามีใช้จินตนาการเกี่ยวกับตนเองและภรรยาสุดแสนจะน่ารักน่าฟัดอย่างล้ำเลิศและล้ำลึก หากตอนนี้ร่างเล็กออกมาคงจะสะพรึงกับความหื่นที่แสดงออกมาจากใบหน้าหล่อของแต่ละคน ไม่นานร่างเล็กของคนในจินตนาการก็โผล่ใบหน้าออกมา ปากอวบอิ่มพูดขึ้นด้วยน้ำเสียงยั่วยวน มือเล็กกระดิกเรียกสามีสุดมโนให้เข้าหาเบาๆ

“ว๊า! คยองลืมหยิบผ้าเช็ดตัวมา สามีสุดหล่อคนไหนใจดีหยิบให้คยองหน่อยฮะ อ่อ เอามาให้คยองในห้องน้ำด้วยนะฮะ ประตูไม่ได้ล็อคครับผม”

ตุบตับๆ โครม!!! ตึ้ง!!! เคร้ง!!!

“ภรรยาตาโตจ๋า มาม๊ะ! พี่ลู่จะช่วยเช็ดตัว~”

……………………………………………..

ไม่ขออะไรมาก รักฟิคเรื่องนี้ ชอบฟิคเรื่องนี้ ขอเม้นหน่อย มันคือกำลังใจที่ดีในการแต่งฟิค

กลับไไปเม้น http://my.dek-d.com/poison-toyou/story/viewlongc.php?id=1082097&chapter=8

ตาโตขี้อ่อย 3 100%

3

ร่างสองร่างกำลังกอดรัดฟัดเหวี่ยงกันอยู่บนเตียง เสียงเนื้อกระทบเนื้อดังระงมพอๆกับเสียงครางแสนหวานสลับเสียงครางทุ้มต่ำ ร่างสูงยังคงใส่แรงไม่ยั้ง ถาโถมเข้าหาร่างเล็กอย่างคืนนี้จะไม่มีวันจบ ทุกท่วงท่า ทุกสถานที่ ยังคงลึกและแรงตามเสียงหอบเหนื่อยของร่างเล็กที่ยังคอยเร่งร่างสูงอยู่

มือเล็กเกาะเกี่ยวอยู่บนไหล่แน่นยามร่างสูงกระแทกเข้ามา ผมสีดำขลับปลิวตามแรงเข้าออก ปากอวบอิ่มรูปหัวใจที่ยามยิ้มมักจะสว่างไสว ตอนนี้กับบวมเจ่อ เผยอขึ้นเพื่อรอรับสัมผัสจากร่างสูง ไม่นานนักเสียงครวญครางก็หายไปเติมเต็มด้วยสัมผัสหวาบหวามจากริมฝีปากหยักของร่างสูง เสียงครางอื้ออึงบ่งบอกถึงความสุขของร่างเล็กดังก้องอยู่ในหูของร่างสูง ร่างเล็กกำลังมีความสุขกับสัมผัสที่ได้รับจากเค้า

“ระ..แรง อะ..อีกสิ อึก อื้อ” เสียงหวานบีบต้นแขนหนาแน่นเมื่อใกล้ที่จะปลดปล่อย

“อึก อืม อย่ารัดพี่แน่นสิ อือ” เมื่อได้ยินเสียงจากร่างเล็ก ไม่รอช้าร่างสูงยกขาเรียวขึ้นพาดบ่าก่อนจะใส่แรงทั้งหมดเข้าหาร่างเล็ก

“อ๊ะ.. อึก อือ..อ๊ะ อื้อ ใกล้แล้ว..อ่า” ร่างเล็กกัดไหล่หนาอย่างสุดกลั้น เหมือนอยู่บนหน้าผาสูงชันที่กำลังจะกระโดดลงมา

“ไป..พร้อมกัน อึก คยอ..งซู..อ๊า” ร่างสูงใส่แรงไปไม่ยั้ง จนในที่สุดก็พาร่างเล็กแตะขอบสวรรค์ดังปรารถนา ร่างเล็กเอามือแตะบนท่อนแขนแข็งแรง ก่อนจะกระซิบที่ข้างๆหู

“พี่ชาย…”

“ครับ” ร่างสูงยังคงหลับตา แต่ปากขานตอบร่างเล็กไป เหงื่อไหลตามไรผมและร่างกาย กลิ่นหอมอ่อนๆจากร่างเล็กกำลังจะปลุกเค้าและน้องชายเค้าแทนน่ะสิ

“ตื่นได้แล้วนะครับ สายแล้ว คยองหิว” ฉับพลันนั้นร่างสูงก็ลืมตาโพล่ง สายแล้วงั้นหรอ คยองหิว?

“พี่ชาย..คยองหิวข้าวแล้ว”

“หือ….” ร่างสูงลุกขึ้นนั่งพิงหัวเตียง ก่อนจะขยี้ตาเบาๆ

“น้ำอะไรสีขาวขุ่นๆฮะ พี่ชาย” ร่างเล็กพูดขึ้นเพื่อปรายตาไปเห็นอะไรบางอย่าง

“เอ่อ…” ร่างสูงเริ่มตาสว่างขึ้นเมื่อเห็นร่างเล็กกับเพื่อนๆทั้งหลาย

“อ่อ ไอ้ไคมันน้ำแตก หรือว่า ฝันเปียกน่ะ คยองซูอา ไปกินข้าวกับพี่เซฮุนคนนี้ดีกว่า ปล่อยมันไว้นั้นแหละ ไอ้ลามก!น้องคยองมาปลุก ยังมาตั้งโด่ชี้หน้าน้องอยู่ได้ ไอ้รูปชั่วตัวดำ” เซฮุนพูดขึ้น ก่อนจะเนียนโอบไหล่คยองซูแล้วเดินออกห้องไป

“ไอ้ดำ แม่ม.. โคตรลามกเลยว่ะ ป่านนี้ชื่อมึงอยู่ในแบล็คลิสต์ของน้องคยองชัวร์ สมน้ำหน้าว่ะ สงสัยอาโออิเมื่อวานคงทำให้ใครบางคนแถวนี้ติดตา ไปกินข้าวกับน้องคยองดีกว่า” เทาพูดขึ้นก่อนจะโอบไหล่ซูโฮกับเฉินเดินตามร่างเล็กไป

“ไอ้กั๊มจง อย่าได้มาใกล้ภรรยาตาโตของฉันภายในระยะ 50,000 เมตรนะเว้ย! ไอ้หื่น” ลู่ฮานพูดขึ้นแล้วเดินออกไปพร้อมเลย์

“ถ้าจะให้ห่างขนาดนี้ ให้ไปอยู่อังกฤษเลยม่ะ อีกอย่างมันจะห่างได้ไกลขนาดนั้นได้ไง ไอ้ด้ายแดงมันคอยดึงผมกับน้องคยองตลอดเวลา” ไคพูดจบ ทุกคนที่เหลือก็กระหน่ำตบหัวไคคนละที แล้วก่อนเดินออกห้องไปทุกคนก็พูดขึ้น

“หมั่นไส้!!! คิดว่ามีด้ายแดงคนเดียวหรือไง ไอ้ดำกัมจงตั้งโด่โดนแบล็คลิสต์!”

“โห่ อิจฉากันอ่ะดิ ใช่มั๊ยมังกรน้อยลูกพ่อ” ไคพูดขึ้นหลังจากทุกคนออกไป อั๊ก!! จู่ๆก็มีก้อนน้ำแข็งขนาดใหญ่หล่นลงมาโดนหัวไคเต็มๆ

“พี่มินซอก!! เจ็บนะ” ไคพูดขึ้นหลังจาดเอาก้อนหินออกได้ มือหนากุมหัวที่มีเลือดออกไว้ สักพักไคก็เอามือออก เลือดหยุดไหล แผลบนหัวจางหายไปราวกับไม่เคยมี

“พูดกันเข้าไป ยังไงอาโออิก็สู้คยองซูยอดยาหยีไม่ได้หรอก!”

หลังจากที่กระผม โอเซฮุน ได้เนียนโอบน้องคยองไว้ อ่า~ ผิวขาวเนียนที่โผล่จากคอเสื้อ ขาวจริงอยากจะลงไปซุกไซร้ทำรอยตีตราสักหน่อย นุ่มนิ่ม นุ่มนิ่ม ผิวน้องคยองอย่างกะผิวเด็ก ถ้าร่างกายเราสองคนแนบชิดเนื้อแนบเนื้อยามเล่นบทรักสุดเร่าร้อน หึหึ ไม่อยากจะพูด

 โอ้วววว กลิ่นหอมอ่อนๆของน้องคยองนี่โคตรฟินสุดๆ มันเหมือนกระตุ้นน้องชายตัวไม่น้อยที่นอนหลับใหลให้ตื่นขึ้น เมื่อคืนกางเกงของพี่เป้าปริเลยนะครับ เดี๋ยวพี่จะเอาคืนนะครับคุณภรรยาจอมยั่ว

โอเซฮุนคนนี้อยากจะกรีดร้องออกมาเป็นเสียงคราง อ๊ะ..อื้อ อือ อ๊ะๆ อ๊าๆ อ่า~ น้องคยอง ทำไมน่ากินขนาดนี้ ร่างเล็กภายใต้เสื้อเชิ้ตขนาดใหญ่ของพี่คริส สวมทับผ้ากันเปื้อนสีฟ้าอ่อนบนเสื้อเชิ้ตอีกที ต้นขาเรียวเล็กที่โผล่ออกมาตอนก้มลงไปหาของในตู้เย็น ฮุนจะไม่ทน ขณะที่เซฮุนกำลังเพ้อกับตัวเอง เสียงทุ้มก็ดังขึ้นก่อน

“น้องคยองไม่ต้องทำอาหารเช้าเผื่อพวกพี่หรอกนะครับ” ไม่พูดเปล่ามือหนาวาดกอดร่างเล็ก คางเกยไหล่เล็กไว้

“พี่มินซอกอ่ะ” เซฮุนส่งเสียงโอดครวญขึ้นมา คยองซูหัวเราะขึ้นมาเล็กน้อยก็ต้องเงียบไป เมื่อแก้มทั้งสองข้างถูกระดมจูบจากคนที่กอด

“พี่มินซอก พอแล้วแก้มคยองช้ำหมด” มือเล็กละจากของในตู้เย็น ก่อนจะหันมาจับแก้มคนที่กอดตัวเองไว้

“ไม่เอาอ่ะ ก็คยองซูน่ารักนิ” ทันทีที่พูดจบหน้าของคยองซูก็ขึ้นสีระเรื่อ

“บ้า!!!” น่ารักเกินไปแล้วคยองซู

“แฮ่ะแฮ่ม อย่าลืมว่าไม่ได้มีกันแค่สองคนนะครับ”

“พี่เทาพูดมากอ่ะ” ทันทีที่ร่างเล็กพูดจบ เทาก็ทำหน้าจ๋อย ก่อนจะหายตัวมาอยู่ข้างๆคยองซู ดึงมือเล็กขึ้นมาจูบเบาๆ

“พี่ขอโทษครับ ก็คนมันหวงนิ คยองซูน่ารักเกินไปแล้ว” เทาพูดขึ้นก่อนจะหอมแก้มคนในอ้อมกอดของมินซอก

“พอเลย คยองซูจะทำอาหาร พี่ชายถอยออกไปเลย”

“พี่ช่วยนะคยองซู” เลย์พูดขึ้นก่อนจะดึงคยองซูออกมาจากอ้อมกอดของมินซอกแล้วกอดไว้ซะเอง

“ขอบคุณฮะ พี่เลย์” มือเล็กหั่นผักไปโดยตัวเองอยู่ในอ้อมกอดของเลย์ มือหนาช่วยหั่นหมู แต่ใบหน้าแทบจะฝังเข้าไปในคอของร่างเล็กอยู่รอมร่อ แวมไพร์จอมหื่นตัวอื่นได้แต่มองอยู่ห่างๆอย่างอิจฉา                               

“โอ๊ย!” เสียงร้องจากร่างเล็ก เรียกแวมไพร์ทั้งหลายเข้ามาหาอย่างรวดเร็ว เลือดที่ไหลออกมาจากนิ้วเรียวทำเอาแวมไพร์ทั้งหลายได้กลืนน้ำลายคนละหลายอึก

“เฮ้ย! รีบกันตัวไอ้เซฮุนออกเร็ว เดี๋ยว..” ยังไม่ทันที่ซูโฮจะพูดจบสายลมก็พัดเข้ามาในครัวอย่างแรงและกลายเป็นพายุหมุนขนาดย่อมพัดพวกแวมไพร์อีกสิบตนที่เหลือออกไปนอกปราสาท มือหนาของลู่ฮานกำลังจะคว้าต้นแขนเล็กของคยองซูได้ แต่เซฮุนก็ดึงเข้าไปกอด ริมฝีปากหนาก้มลงทาบทับริมฝีปากอิ่มทันที พายุหมุนก็พัดพาร่างแวมไพร์ที่เหลือหายไปจากตรงนี้อย่างรวดเร็วหลังจากเซฮุนจูบร่างเล็ก

“อื้อ! แฮก แฮกๆ พี่ฮุน..ทะ ทำอะไรเนี่ย?”

“อ๊ะ..อื้อ” ร่างสูงไม่ตอบคำถามของคยองซู มือหนาโน้มใบหน้าคยองซูเข้ามาจูบอีกครั้ง คราวนี้มันช่างรุนแรงแต่ก็แฝงไปด้วยความเร่าร้อน มือหนาอุ้มตัวคยองซูขึ้นนั่งบนเคาเตอร์ อีกข้างหนึ่งลูบไล้ขาเรียวภายใต้เสื้อเชิ้ตอย่างย่ามใจ ริมฝีปากหนาผละออกจากริมฝีปากอวบอิ่มช้าๆ มองใบหน้าหวานที่เหงื่อไหลลงมาตามขมับ

“แฮกๆ อือ.. อ๊ะ อื้อ!” ยังไม่ทันที่ร่างเล็กจะได้พักหายใจ ร่างสูงก็ทาบทับริมฝีปากลงมาอีกรอบ มือหนากระชากผ้ากันเปื้อนจนหลุดออกจากตัว ตามด้วยเสื้อเชิ้ตตัวใหญ่ เผยผิวขาวเนียน มือหนาลูบไล้ตามขมับ ใบหู ซอกคอ จนถึงแผ่นอกบาง อีกข้างหนึ่งบดขยี้ยอดอกอย่างหมั่นเขี้ยว มือหนายังคงทำหน้าที่ได้ดีเยี่ยม ทั้งที่ริมฝีปากยังไม่ผละออกจากริมฝีปากอวบอิ่มที่เริ่มบวมเจ่อ

“แฮกๆ แฮก อ๊ะ!” เมื่อเซฮุนละจากริมฝีปากอิ่มที่แดงเจ่อ มองใบหน้าหวานที่แดงระเรื่อ ดวงตากลมโตส่งสายตาหวานเยิ้มให้อย่างไม่ได้ตั้งใจ สุดท้ายก็ริมฝีปากรูปหัวใจที่เผยออกเพื่อช่วยหายใจ กลิ่นหอมอ่อนๆที่ลอยออกมาจาดร่างเล็ก ยิ่งปลุกอารมณ์บางอย่างในตัวให้ครุกกรุ่น

“พะ..พอแล้ว พี่..ฮุน อ๊ะ..อื้อ!” ริมฝีปากอวบอิ่มส่งเสียงกระเส่ายังไม่พอ สายตาหวานๆยังมาสบกับสายตาคมอีก มือหนายังไม่ละจากยอดอกของร่างเล็ก สายตาคมจ้องมองใบหน้าหวานสักพัก รอยยิ้มก็ผุดขึ้นตรงมุมปาก ดวงตากลมโตเบิกกว้างจ้องมองร่างสูงตรงหน้าอย่างไม่เข้าใจ

“อ๊ะ..อื้อ พี่ฮุน คยองเจ็บ ปะ..ปล่อย คยอง..นะ” ใบหน้าคมลงมาสูดดมความหอมจากซอกคอสุดเร้าอารมณ์ ลิ้นหนาเลียเบาๆ ก่อนจะกดจูบทับรอยที่เลียไว้ ฉับพลันเขี้ยวคมก็กัดลงตรงซอกคอของร่างเล็กอย่างแรง น้ำตาเม็ดโตไหลออกมาจากดวงตากลมโต

“ฮึก เจ็บนะ ปล่อย..คยอง ฮือ” มือเล็กดึงหัวร่างสูงออก แต่ก็ไม่เป็นผล มือหนาข้างหนึ่งลูบไล้ส่วนอ่อนไหวผ่านกางเกงผ้าเนื้อบาง บีบเคล้นเบา ร่างเล็กเผลอส่งเสียงครางออกมา แต่น้ำตาก็ยังไม่หยุดไหล มือเล็กยังคอยผลักไสร่างสูงออก

“ช่วย คะ..คยองด้วย”

“ตุ้บ!ไอ้เซฮุนแม่-งทำเชี่ยไรลงไป” ไคผลักเซฮุนออกจากตัวคยองซู แล้วตะคอกใส่เซฮุนอย่างเสียงดัง

“จะ..เจ็บ คะ..คยอง ไม่….’” ร่างเล็กที่หมดสติเอนตัวลงมาข้างหน้าอย่างไร้เรี่ยวแรง ก่อนที่ตัวจะถึงพื้นคริสก็โผล่มารับไว้ทัน ก่อนจะส่งต่อให้มินซอกพาร่างเล็กไปทำแผล

“รีบตื่นขึ้นมาเร็วๆนะคยองซูอา พี่ใจไม่ดีเลย” มินซอกมองร่างเล็กที่นอนหลับไม่ได้สติบนเตียง ใบหน้าหวานดูซีดเซียว ตามร่างกายมีรอยมือของเซฮุนอยู่ ขึ้นเขียวช้ำเป็นจ้ำๆ มือหนารีบเปลี่ยนชุดให้อย่างรวดเร็ว แน่นอนแผลหายไปตามวิธีการเดิมอย่างที่เคยทำ ร่างเล็กพลิกตัวมากอดเอวมินซอกไว้หลวมๆ ก่อนหัวทุยจะมานอนบนตักของมินซอก

“อย่าทำตัวน่ากินนักสิ อ๊าาา คยองซู~” มินซอกได้กล่าวไว้

“แต่…..พี่ไม่ว่างให้น้องคยองมาอ้อนตอนนี้นะครับ พี่ต้องไปกระทืบแวมไพร์บางตัวก่อนครับ แล้วพี่จะกลับมาให้อ้อน ^ ^”

……………………………………………..

ขอบคุณลีดเดอร์ทั้งหลายที่ติดตามฟิคเรื่องนี้นะค่ะ

ขอบคุณที่ยังไม่ทิ้งกันไปไหน ไรต์จะพยายามอดทน

จะแต่งฟิคไปจนจบให้ได้ แม้จะมีมารมาขวางเป็นบางครั้ง

กลับไปเม้น http://my.dek-d.com/poison-toyou/story/viewlongc.php?id=1082097&chapter=7