SnoWiteKyung 3 พี่ลู่ฮานสุดหล่อขอบุกครัว

พี่ลู่ฮานสุดหล่อขอบุกครัว 

พี่ไม่อยากกินส้มครับ


แต่พี่.....












อยากกินคนปอกส้มมากกว่า

“บะ…บ้า” มือเล็กพยายามดันไหล่กว้างออก แต่ด้วยออกแรงมากไปจนเผลอบีบส้มในมือตัวเองจนแตก

“น้ำแตกเลยหรอครับ” ไอ้พี่บ้าน้ำส้มต่างหาก พูดก็ไม่จบ ลู่ฮานยกยิ้มขึ้น เมื่อแมวสุดแสนจะน่าฟัดแดงเถือกไปหมดทั้งหน้าขนาดเนี่ย ลิ้นหนาเลียริมฝีปากตัวเองเบาๆ มือหนาจับข้อมือเล็กขึ้นมา ใบหน้าหล่อโน้มลงมาใกล้ข้อมือ คนตัวเล็กกระตุกแขนหนีแต่ลู่ฮานก็ไวกว่า ลิ้นหนาเลียน้ำของส้มที่มือเล็กบีบจนแตก ริมฝีปากจูบซับน้ำส้มทุกหยดตามนิ้วมือ จบท้ายด้วยการกัดที่นิ้วมือเล็กจนเด็กดื้อรู้สึกขนลุก

“ส้มหวานจังครับ เด็กดื้อของพี่ แกะให้พี่กินหน่อยสิครับ” ลู่ฮานพูดขึ้นแต่ใบหน้าหล่อโน้มลงไปดมความหอมจากซอกคอขาวน่ากัดของคยองซู มือข้างหนึ่งดันร่างคยองซูให้ติดกับโต๊ะที่ร่างเล็กเพิ่งใช้ทำน้ำส้ม มืออีกข้างจับมือเล็กมาไว้ที่กระดุมเสื้อของตัวเอง มือเล็กกำเสื้อของลู่อานไว้แน่น ก่อนจะพูดขึ้นด้วยเสียงแหบพร่า

“แต่..คยองพึ่งหายจากไม่สบายนะฮะ”

“พี่จะเพิ่มภูมิคุ้มกันจากผลไม้ให้เอง” พูดจบลู่ฮานก็ละจากซอกคอมารั้งท้ายทอยร่างเล็กเข้ามาจูบ ลิ้นหนากระหวัดเกี่ยวกับลิ้นเล็ก จนสามารถรับรู้รสชาติจากน้ำส้มเมื่อกี้จากปลายลิ้น แต่ความหวานจากส้มยังไม่เท่าความหวานของร่างเล็กตรงหน้า หวาน หวานไปทั้งตัว ริมฝีปากหยักละออกจากความหวานอย่างอ้อยอิ่ง

“อ๊ะ” ลู่ฮานยกคยองซูขึ้นนั่งบนโต๊ะ มือหนารีบแกะกระดุมเสื้อตัวใหญ่ของร่างเล็กออกทันทีก่อนจะแกะเสื้อของตัวเองออก โยนทิ้งลงพื้นอย่างไม่ใส่ใจ ร่างหนาดันร่างเล็กนอนราบไปกับโต๊ะ หยิบเหยือกน้ำส้มมาเทราดบนผิวขาวเนียน ร่างเล็กบิดเร้าจากความเย็นของน้ำส้ม ก่อนจะส่งเสียงครางออกมาอย่างหวานหูเหลือเกินสำหรับคนฟัง ลู่ฮส่วานใช้ลิ้นตวัดเลียน้ำส้มบนยอดอกสีหวาน ริมฝีปากหยักกัดลงเบาๆอย่างหมั่นเขี้ยว มือข่างหนึ่งรั้งปราการชิ้นสุดท้ายลง อีกข้างหนึ่งลูบไล้ตามสะโพกและบั้นท้ายบีบเคล้นตามอารมณ์ที่พุ่งสูงขึ้น

“อื้อ…อ่า พี่ลู่ อื้อ…อ๊า” เสียงครางหวานหูดังขึ้นเรื่อยตามอารมณ์ที่ร่างสูงปั่นขึ้น เสียงหวานหูดังขึ้นๆ คนรับกระแสของเสียงได้ดีอย่างชานยอลเข้า ชานยอลสะดุ้งลุกขึ้นนั่งอย่างรวดเร็วก่อนจะนับสมาชิกที่เหลือในห้อง ลู่ฮานฮยองหายไป คยองก็ไม่อยู่ พี่หาญคนแมนฉกน้องคยองไปกินแล้ว ชานยอลรีบวิ่งไปเปิดประตูอย่างรวดเร็วแต่เปิดไม่ออก เหมือนโดนล็อกไว้จึงเปลี่ยนไปดึงหน้าต่างให้เปิดออก แต่ก็โดนล็อกไว้ ไคลุกขึ้นนั่งเมื่อได้ยินเสียงหวานๆที่คุ้นหู

“เสียงอะไรน่ะ ชานยอลฮยองดูหนังโป๊เหรอ เสียงนางเอกเหมือนน้องคยองจัง” ไคพูดขึ้นติดตลก

“หนังโป๊บ้านพ่อง พี่หาญคนแมนกำลังเล่นหนังสดกับน้องคยองอยู่ แล้วเราโดนขังครับ สลัด!”

“อ๋อ ก็แค่หนังสด ห๊า!!!!” ไคส่งเสียงดังจนทุกคนตื่นขึ้น

“เป็นเหี้ยอะไรกันพวกมึง กูจะนอนครับ สลัด” เฉินพูดขึ้น

“ตอนนี้ลู่ฮานฮยองกำลังซั่มคยองอยู่  ชัดมั๊ย!ไอ้หมีควายขี้เซาทั้งหลาย” ชัดเต็มรูหูเลยครับ หน้าเน้อไม่ต้องล้างครับตื่นแบบเต็มที่ ขายาวของแต่ละคนวิ่งไปที่ประตูอย่างรวดเร็วแต่ก็เปิดไม่ออก ร่างสูงหันหลังวิ่งไปดูหน้าต่างแต่ละบานก็เปิดไม่ออก

“อ๊า พี่ลู่ คยองเสียว อื้อ อ๊ะ..อ๊า” ชัดแล้ว ชัดมากเลย ไอ้เหี่ยวขังพวกกู!!!

“อย่าสิฮะ มัน..สะ เสียว อ่า” ลู่ฮานดูดดุ้นส่วนอ่อนไหวของร่างเล็กอย่างเมามันส์ มืออีกข้างบดขยี้ยอดอกสีหวาน เมื่อได้ยินร่างเล็กส่งเสียงครางกระเส่าอย่างเซ็กซี่จึงผละจากไอศกรีมชั้นยอด

“เด็กดื้อ จูบพี่สิครับ นั่นแหละครับ อื้อ หวานไปทั้งตัวแบบนี้ กินหลายๆรอบนะครับ” ลู่ฮานพูดขึ้นในขณะที่นิ้วเรียวสอดเข้าช่องทางรัก

“อื้อ” คยองซูโน้มคอร่างสูงเข้ามาจูบ ลิ้นเล็กกระหวัดเกี่ยวลิ้นหนา ลิ้นเล็กกวาดวาดความหวานจากโพรงปากของร่างสู. จนน้ำสีใสไหลจากมุมปาก ริมฝีปากรูปใจบรรจงจูบซับน้ำสีใสจนหมดไป ซึ่งการที่ร่างเล็กทำเอาลู่ฮานทนไม่ไหวยกขาเรียวขึ้นพาดบ่า สอดใส่ความแข็งแรงเข้าไปทันที

“อ๊า!!!!!!” เสียงหวีดร้องของคยองซูดังขึ้น แต่มันกลับมีความสุขปนกับความเจ็บ

“อ๊ะ เจ็บมั๊ยครับ พี่ขอโทษ มันอดไม่ไหวจริงๆ” ลู่ฮานมีสีหน้าเยเกเมื่อร่างเล็กตอดรัดเค้าแน่นจนแทบจะทนไม่ไหว กระแทกเข้าไปแรงๆ

“อ่า ไม่แล้วฮะ อื้อ” ร่างเล็กส่งเสียงออกมาอีกรอบเมื่อร่างสูงเริ่มขยับตัว ลู่ฮานกดกระแทกเข้าไปเรื่อยๆจากเนิบนาบเชื่องช้าก็เร็วขึ้นตามเสียงครางของร่างเล็กที่เร้าอารมณ์ให้สูงขึ้น

“ละ..ลึกอีก..สิ.. อ๊า” ลู่ฮานจับร่างเล็กพลิกตัวคว่ำลงในขณะที่ยังเชื่อมต่อกันอยู่ ใบหน้าหวานแนบลงกับโต๊ะ เหงื่อที่ซึมตามแผ่นหลังขาวเนียนทำเอาลู่ฮานอดไปชิมความหวานไม่ได้ ลิ้นหนาลาดเลียจากไหล่แคบมาตามร่องหลัง สะโพกแกร่งขยับเข้าออกอย่างรุนแรงรวดเร็วยิ่งขึ้น ร่างเล็กสั่นสะท้านไปทั่วร่างกาย ความแข็งแกร่งกระแทกเข้ทั้งลึกและแรงขึ้น ทำเอาร่างเล็กเสียวซ่านไปหมด มือเล็กจิกลงกับโต๊ะเพื่อหาที่ยึดเหนี่ยวจากแรงกระแทก

“อ๊ะ พี่ลู่…พี่ลู่ อื้อ..เร็วอีกสิ” กายแกร่งส่งแรงทั้งหมดเข้าหาร่างเล็ก โถมเข้าใส่ไม่ยั้งตามอารมณ์ที่สูงขึ้นของคนทั้งคู่ เสียงโต๊ะและเสียงครางดังไปทั่ว บรรยากาศในห้องครัวกลายเป็นสมรภูมิรักรุนแรง ผลส้มและน้ำส้มกระจายเต็มไปทั่วพื้นและบนโต๊ะ

“รัดพี่..อื้อ รัดพี่แน่นไปแล้วนะ” ร่างสูงรีบกดแทกเข้าไปเร็วขึ้นแรงขึ้นเรื่อยๆเมื่อช่องทางรักขมิบตอดรัดเค้ามากขึ้น ร่างเล็กที่ใกล้จะถึงฝั่งฝันแล้วลู่ฮานก็รีบขยับกายเข้าโถมเข้าใส่เพื่อให้ถึงจุดหมายพร้อมกัน เสียงโต๊ะในห้องครัวแห่งนี้ดังขึ้นเรื่อยๆจนในที่สุดก็ถึงจุดมุ่งหมายพร้อมกัน

“แฮก..แฮ่ก อื้อ” น้ำรักไหลลงมาตามขาเรียวที่สั่นระริก ลู่ฮานขยับตัวร่างเล็กก็ร้องออกมา ร่างกายทั้งคู่ยังเชื่อมกันอยู่ เหงื่อไหลโซมกายมากมายนั้นไม่เท่าอารมณ์ที่คุกกรุ่นของทั้งคู่

“เหงื่อยังเป็นรสส้มเลย หวานจัง หอมด้วย พี่อยากกินส้มอีกรอบ น้องคยองแกะให้พี่กินหน่อยสิครับ”

“อ๊ะ อื้อ..อ๊า!!!” การออกกำลังกาย  เพิ่มภูมิคุ้มกัน กินส้ม แกะส้มของพี่ลู่ฮานยังไม่จบ ร่างแกร่งยังคงชิมความหวานจากร่างเล็กไปเรื่อยๆ จนคนพึ่งหายป่วยสลบคาโต๊ะหมดแรงในยกสุดท้ายทันที ร่างสูงถอดแก่นกายออก ก่อนจะอุ้มร่างเล็กไว้แนบอก

“สงสัยจะเพิ่มภูมิคุ้มกันเยอะไปนะเนี่ยเรา” 

ลู่ฮานพูดขึ้นเบาๆก่อนจะก้มหอมแก้มบวมๆของคยองซูที่หมดแรงในอ้อมกอด

“ฝันดีนะครับ เด็กดื้อของพี่ จุ๊บ!”

กลับไปเม้น >>>>> http://my.dek-d.com/dek-d/writer/viewlongc.php?id=1046453&chapter=4

SnoWiteKyung 2 พี่ฮุนบอกห้ามโชว์

2

พี่ฮุนบอกห้ามโชว์

พูดจบร่างสูงก็รั้งร่างเล็กเข้ามาจูบอย่างรวดเร็ว ลิ้นหนาสอดเข้าหาลิ้นเล็กเกี่ยวกระหวัดดูดดุ้นอย่างแผ่วเบาแต่แฝงไปด้วยความร้อนแรงจนขาเล็กไม่สามารถยืนหยัดอยู่ได้ ร่างเล็กทรุดตัวลงนั่งบนพรมหน้าเตียง เซฮุนนั่งลงตามคยองซูโดยไม่ปล่อยริมฝีปากสวยแม้แต่นาทีเดียว

“ไม่รอกันเลย ไอ้เด็กตุ๊ด” ชานยอลเดินออกมาจากห้องน้ำพูดขึ้นในขณะมือปลดผ้าเช็ดตัวที่พันไว้ออกก่อนจะเดินมานั่งข้างหลังของร่างเล็ก

ลิ้นหนากัดที่ติ่งหูของร่างเล็กในขณะที่มือขยี้ตุ่มไตสีสวย มืออีกข้างบีบเคล้นสะโพกของร่างเล็กแต่ก็โดนมือของเซฮุนปัดออก ชานยอลทำเสียงไม่พอใจก่อนจะจับหน้าของคยองซูให้หันมา บดเบียดริมฝีปากลงไปเพื่อชิมความหวานทันที เซฮุนใช้ลิ้นเลียตุ่มไตสีสวยก่อนจะดูดดุ้นจนร่างเล็กครางอื้ออึงในลำคอเพราะโดนชานยอลปิดปากอยู่ ส่วนมือนั้นบีบเคล้นสะโพกอย่างมันส์มือ 

“อ่า  แฮก แฮก” ชานยอลถอนจูบออกก่อนจะผลักเซฮุนออกดันร่างเล็กนอนราบไปพรมสีสวยแทนจะบนเตียงเพราะช้า เดี๋ยวอารมณ์ค้าง

“อ่า พี่ชาน พี่ฮุน คยอง..อื้อ คยองเสียว อือ อ่า ซี๊ด” ร่างเล็กของคยองซุบิดเร่าเมื่อเซฮุนและชานยอลกำลังหยอกล้ออยู่กับแก่นกายสีสวยของร่างเล็กลิ้นหนาของเซฮุนกำลังเลียแก่นกายเล็กอย่างไอศกรีมรสเลิศ ชานยอลไม่ยอมแพ้จูบซับไปทั่วแก่นกายเล็กก่อนจะใช้ลิ้นเลียอย่างเซฮุน มือหนาของชานยอลหยอกล้อเล่นกับลูกกลมทั้งสองข้าง มือหนาของเซฮุนบีบสะโพกสวยข้างหนึ่ง อีกข้างหนึ่งสอดนิ้วเข้าไปที่ช่องทางรักสีหวาน นิ้วเรียวสองนิ้วถูกส่งเข้าไปค่อยๆขยับอย่างเชื่องช้าจากความคับแน่นเปลี่ยนเป็นเร็วขึ้นเรื่อยๆ ร่างเล็กส่งเสียงครางหวานหูจนเซฮุนแทบทนไม่ไหว

“อ๊ะ อือ ….อ่า ซี๊ด อื้อ พี่ชาน อ๊า พี่ฮุน” ในที่สุดร่างเล็กก็ปลดปล่อยออกมา น้ำสีขาวขุ่นถูกร่างสูงทั้งสองกลืนไปจนหมด เซฮุนสบตากับชานยอลก่อนจะจับร่างเล็กคว่ำลง โดยชานยอลอยู่ตรงหัวและเซฮุนอยู่ตรงปลายเท้าของคยองซู

“คยองครับ ทำให้พี่ชานหน่อยนะครับ” ชานยอลอยู่ในท่าคุกเข่าทำหน้าอ้อนใส่คยองซู คยองซูมองร่างสูงด้วยใบหน้าแดงก่ำ ปากอวบอิ่มเผยอขึ้นเล็กน้อย ชานยอลเห็นจึงจูบหนักๆที่ร่างเล็กทำตัวน่ารักเกินไป ชานยอลผละออกจากริมฝีปากรูปหัวใจอย่างเสียดายเมื่อเซฮุนเอื้อมมือมาจิกหัวเขาออกจากร่างเล็ก

“คยองครับ พี่ฮนจะทำแล้วนะ คยองต้องทำให้พี่ชานด้วยนะครับ” ชานยอลพูดขึ้น มือเล็กของคยองซูจับลงบนแก่นกายของชานยอล ปากเล็กๆค่อยๆอ้าออก ลิ้นเล็กเลียปลายแก่นกายเบาๆก่อนจะค่อยๆเข้าไปในปาก เซฮุนรูดแก่นกายตัวเองสองสามครั้งก่อนจะสอดเข้าไปที่ช่องทางรักสีหวานจนสุดความยาว

“อึก อ่า” ทั้งชานยอลและเซฮุนครางต่ำออกมา เซอุนค่อยๆขยับอย่างช้าๆก่อนจะเปลี่ยนเป็นเร็วขึ้น มือหนาบีบสะโพกของร่างเล็กไว้ ชานยอลซี๊ดปากออกมาเมื่อแก่นกายถูกฟันของคยองซู เซฮุนยังกดกระแทกตามอารมณ์แรงขึ้นเร็วขึ้นเรื่อยๆ

“อ๊า คยองอย่าซนสิครับ” ชานยอลร้องออกมาเมื่อคยองซูเอามือมาเล่นลูกกลมทั้งสองของตน ชานยอลก้มมองร่างเล็กตอนนี้ที่กำลังทำออรัลให้เค้าอยู่ เชี่ย! แม่งหน้าโคตรเอ็กซ์เลย สัส เซฮุนละมือข้างหนึ่งจากสะโพกก่อนจะไล้มือไปตามแผ่นหลังขาวเนียนของคยองซู ก่อนจะก้มลงไปชิมความหวานจากผิวเนียน ในขณะที่สะดพกสอบยังขยับอย่างรวดเร็ว อารมณ์ในตอนนี้พุ่งทะยานสูงขึ้นเรื่อยๆ เซฮุนถอดแก่นกายจนเกือบสุดแล้วกดกระแทกลงไปอย่างแรงและเร็วขึ้น เมื่อรู้สึกว่าร่างเล็กเริ่มเกร็งแล้ว

“อื้อ อ๊ะ อะ อ่า ซี๊ด อ๊า…” ชานยอลรีบดึงแก่นกายของตัวเองออกมาอย่างรวดเร็ว ก่อนจะจับแล้วรูดขึ้นลงด้วยมือของตัวเอง ไม่นานนักทั้งสามก็ปลดปล่อยออกมา เซฮุนล้มตัวลงทับร่างเล็กทันทีทั้งที่ร่างกายยังเชื่อมต่อกัน ชานยอลทรุดตัวลงนั่งอย่างหมดแรง ก่อนจะจับหัวของคยองซูนอนหนุนตักไว้

“คยองซูครับ” เซฮุนพุดขึ้นข้างหูของคยองซู

“ฮะ พี่ฮุน” คยองซูตอบรับด้วยเสียงหอบเหนื่อย

“เด็กดื้อ ทีหลังอย่าโชว์บอดี้เอสไซส์บ่อย เดี๋ยวพี่จะไม่ทนนะครับ” เซอุนพูดขึ้นแล้วบีบเคล้นนวดสะโพกสวยอย่างย่ามใจ

“พี่ฮุน อื้อ อ่ะ….อ่า อย่าแกล้งคยองสิ  อ๊ะ อ่า..อ๊า คย..องสัญ..ญาจะไม่…โชว์ แต่ต่อ….หน้าพี่..ฮุน ก็ไม่…แน่” เซฮุนแกล้งขยับแก่นกายเล่น แต่พอได้ยินร่างเล็กพูดอย่างนี้ 

กล่อมอีกสักรอบก็คงดีนะครับ

ทักทายจิกหัวไรต์ได้ที่
TWITTER >>> https://twitter.com/NonseEAumAum




หรือ

เม้นเพื่อได้กำลังใจ

และขับเคลื่อนฟิค

กลับไปเม้น >>>>>> http://my.dek-d.com/poison-toyou/writer/viewlongc.php?id=1046453&chapter=3

SnoWiteKyung 2 พี่ชานบอกอย่าเสียงดัง

2

 พี่ชานบอกว่าอย่าเสียงดัง 

“อ๊ะ..พี่ชาน” น้ำเย็นๆที่ไหลลงมาจากฝักบัวสู่ทั้งสองร่าง ร่างเล็กที่สะดุ้งกับความเย็นของน้ำเผลอเบียดร่างสูงแนบชิดเข้าไปอีก

“คยองครับ” ร่างสูงเรียกร่างเล็ก ขณะมือหนาของตัวเองขยำบั้นท้ายกลมมนนั้นอย่างเมามันส์ แต่ปากยังกระซิบที่ข้างหูและคลอเคลียเลียหูร่างเล็กให้ได้เสียวเล่นๆ ขนอ่อนตามร่างกายของคยองซูลุกซู่เมื่อชานยอลไล้นิ้วเรียวผ่านช่องทางสีสวย

“อึก เจ็บ! พี่ชานคยองเจ็บ” น้ำตาเม็ดโตไหลออกมาจากดวงตากลมสวย เมื่อนิ้วเรียวของชานยอลสอดเข้าช่องทางสีสวยอย่างรวดเร็ว (ไม่เจ็บก็แปลกสิเคอะ โดนขย่มทั้งคืน หุหุ)

“โอ๋ๆ เด็กดีของพี่ชาน อย่าร้องไห้นะครับ ไม่เจ็บน้า” ชานยอลจูบซับน้ำตาให้ร่างเล็กอย่างแผ่วเบาก่อนจะจูบที่หน้าผากเป็นการปลอบใจ นิ้วเรียวถอดออกจากช่องทางสีสวย

“เจ็บ! คยองยังเจ็บอยู่เลย” ชานยอลปล่อยขาของร่างเล็กออกจากเอวสอบแล้วจัดท่ายืนให้ร่างเล็กสบายตัว จูบซับน้ำตาที่เปลือกตาเบาๆ ก่อนจะจูบไล้ลงมาเรื่อยๆอย่างแผ่วเบา จมูก แก้ม และริมฝีปากปากสวยเป็นจูบที่เนิ่นนานแต่ไม่ได้รุกล้ำเหมือนเป็นการสัญญาว่า พี่ชานจะไม่ทำให้ให้น้องคยองเจ็บ

“อื้ออ พี่ชาน คยองเสียว” ร่างเล็กครางออกมาเมื่อร่างสูงตวัดลิ้นหยอกล้อกับตุ่มไตสีสวย มือหนาขยับส่วนอ่อนไหวของร่างเล็กช้าๆอย่างค่อยเป็นค่อยไป มือเล็กจิกเล็บลงที่ไหล่หนาของชานยอลเพื่อลดความเสียวซ่านที่ได้รับจากร่างสูง ชานยอลละมือจากส่วนอ่อนไหวของร่างเล็กก่อนนั่งลงจูบเบาๆที่ส่วนอ่อนไหวนั้น ก่อนเปลี่ยนเป็นดูดดุ้นเหมือนไอศกรีมรสหวาน จากช่วงช้ากลายเป็นรวดเร็วรุนแรงตามอารมณ์ของทั้งคู่

“พี่ชาน คยองไม่ไหวแล้ว อ๊ะ…อือ.. อ่า” ร่างเล็กปลดปล่อยน้ำรักสีขาวขุ่นออกมา ชานยอลใช้ลิ้นเลียแล้วกลืนลงไปจนหมด

“กินทำไม?” คยองซูเอียงคอถามชานยอลอย่างน่ารัก ชานยอลลุกขึ้นยืนมือหนารั้งเอวร่างเล็กเข้ามาใกล้ๆ

“ก็มันหวานนี้ครับ น้องคยองครับ พี่ชานปวดไปหมดแล้ว ทำให้พี่ชานหน่อยนะครับ” ชานยอลตอบคำถามของคนแบ๊ว อุ๊ แอบตาเหลือก แต่น่าร๊ากกกกก ทำพี่ชานคลั่ง!!!รู้ตัวมั๊ย

“ก็ได้ฮะ ปิดน้ำนะฮะ คยองแสบตา”

“ครับ”

“แต่..เอ่อ.คือ..คยองทำไม่เป็น” ร่างเล็กก้มหน้าลงจนแทบชิดอก แต่เสียงยังคงชัดเจนดังก้องในห้องน้ำนี้ ชานยอลเชิดหน้าคยองซูขึ้นจุ๊บที่ปากเบาๆ

“ทำแบบที่พี่ชานทำให้คยองเมื่อกี้ไงครับ” ชานยอลพูดกับร่างเล็กด้วยเสียงแหบพล่า มือหนากดร่างเล็กนั่งลงตรงหน้าความเป็นชายของตัวเอง

“อื้อ อ๊ะ..ดีมากครับ ค่อยๆ อย่างงั้นแหละครับ” มือเล็กจับน้องชานน้อยอย่างกล้าๆกลัวๆ ก่อนจะค่อยๆเลียรอบๆก่อนจะอมไว้และเริ่มทำตามแบบที่ชานยอลทำให้ ความจำที่ดีเยี่ยมของร่างเล็กทำเอาชานยอลแทบจะแตกเลยทีเดียว สอนแค่ครั้งเดียวจำแม่นชิบหาย เด็ดเหี้ยๆ

“อ๊ะ พี่ชาน อึก” ชานยอลดึงร่างเล็กขึ้นอย่างรวดเร็วจับหันหน้าเข้าหาผนัง ก่อนจะสอดความเป็นชายของตัวเองเข้าไปจนมิดด้าม

“คยองเจ็บมั๊ยครับ” ชานยอลกระซิบที่ข้างหูของร่างเล็ก ทั้งที่ในใจอยากกระแทกเข้าไปแรงๆแต่เพราะไอ้สองตัวเงิงเตี้ยมันจัดหนักไปแล้วทำน้องเจ็บอยู่เลยต้องอ่อนโยน ทำน้องแรงไม่ได้ หายแล้วพี่ค่อยทบต้นทบดอกนะครับ

“อ่า ไม่เจ็บแล้วฮะ” มือเล็กหาที่เกาะยึดไว้เมื่อร่างสูงบีบเคล้นที่สะโพกก่อนจะค่อยๆขยับ

“แน่นจัง รัดพี่เกินไปแล้วนะคยองซู อือ” ริมฝีปากหนากัดลงตรงไหล่บางในขณะที่สะโพกยังทำงานได้ดี

“พี่ชาน ฮึก มันเข้ามาลึกมากเลย อื้อ” ร่างเล็กกัดปากตัวเองจนห่อเลือดเมื่อโดนจุดกระสัน

“ไอ้หยอย มึงอยู่ไหนว่ะ ไอ้เชี่ยขาโก่ง” เสียงของทุ้มดังขึ้น ชานยอลรีบซอยถี่เร็วขึ้นเรื่อย

“พี่ชาน อื้อ อือ…อ๊ะ อ๊า” ร่างเล็กครางกระเส่าออกมาเสียงดัง (อย่างที่ได้ยินเมื่อคืนนั่นแหละครับ)

“อย่าครางเสียงดังสิเด็กน้อย เดี๋ยวคนอื่นจะรู้ว่าเรากำลังทำอะไรกัน จุ๊ๆ เบาเสียงครับ” ชานยอลเอือมมือไปหยอกล้อกับส่วนอ่อนไหวของร่างเล็กพร้อมกระซิบที่หูให้เบาเสียง กัดติ่งหูเพื่อเตือน

“แรงๆสิฮะพี่ชาน คยองจะไม่ไหวแล้ว อือ อ๊ะๆ อ่า” เมื่อร่างเล็กเริ่มเกร็งแล้ว ชานยอลรีบกดกระแทกเข้าไปอย่างแรงตามคำขอของร่างเล็ก

“พี่ชาน อ๊ะ พี่ชาน คยอง…คยอง อ๊า” ร่างเล็กปลดปล่อยออกมาก่อน ร่างสูงถอดแก่นกายจนเกือบหลุดแต่กระแทกกลับมาจนสุด กระแทกสองสามครั้งก็ปลดปล่อยออกมา น้ำรักสีขาวขุ่นไหลลงมาตาขาเรียวของคยองซู ร่างสูงถออดแก่นกายออกมา ร่างเล็กที่ไร้เรี่ยวแรงฟุ่บลงในอ้อมแขนของชานยอล พร้อมกับเซฮุนที่เปิดประตูห้องน้ำเข้ามา

“ไอ้ชาน..หยอย บอดี้เอส..ไซส์ ตัวเปียกๆ หน้าแดงๆ ตาปรือๆ เซฮุนจะกิน!!” เซฮุนเปิดประตูเข้ามาตะโกนชื่อชานยอลเสียงดัง แต่สายตาคมเหลือบไปเห็นอะไรขาวๆในอ้อมแขนของชานยอล

 ฮุนน้อยตื่นแล้วครับผม!

ทักทายจิกหัวไรต์ได้ที่
TWITTER >>> https://twitter.com/NonseEAumAum




หรือ

เม้นเพื่อได้กำลังใจ

และขับเคลื่อนฟิค

กลับไปเม้น >>>>>> http://my.dek-d.com/poison-toyou/writer/viewlongc.php?id=1046453&chapter=3

อย่าน่ารักมากนักได้ไหม เด็กดื้อ! (บทลงโทษเด็กดื้อ!)

อย่าน่ารักมากนักได้ไหม เด็กดื้อ!

เค้าว่ากันว่า คนน่ารักมักใจร้าย

แต่สำหรับผม“สองคน” จะนิยามคำนี้ใหม่

“คนน่ารักมักดื้อ!!!!!!!”

คำๆนี้นิยามโดย เสี่ยวลู่ฮาน AND โอเซฮุน

 

วันนี้ผมจะมาเล่าความดื้อของคนน่ารักแต่ตาเหลือกนะครับ เราอยู่ด้วยกันสามคนครับ อ่า เราสามคน นั่นแหละ ฟังไม่ผิดหรอก เราสามคน ผมโอเซฮุน เสี่ยวลู่ฮาน และเด็กดื้อโดคยองซู ทำไมผมถึงเรียกเด็กดื้อนะหรอ ตามไปดูสิ

 

วันนี้เรามีการแสดงในเวทีอันยิ่งใหญ่อย่าง MELON AWARD ครับ คยองซูหรือดีโอทำผมสีดำ ผมว่ามันเข้ากับเขามาก มันดูน่ารัก น่าลากกลับไปกดที่บ้านสุดๆ ไม่อยากให้มาที่งานเลย 

ทำไมนะหรอ ดูดิ เห็นแล้วมันน่าหมั่นไส้ แมลงวันรุมตอมหึ่งเลย เฮ้ย พวกคนหื่นรุมตอมต่างหาก คนพวกนี้ชอบแต๊ะอั๋งคนน่ารักของผม เห็นแล้วมันน่าสไลด์คิกที่ละคนเนอะ ใช่ป่ะเสี่ยวลู่


ถูกของไอ้ฮุนมัน ผมไม่ชอบพวกมาเกาะแกะเด็กน้อยของผม แถมเด็กน้อยของผม รู้แล้วน่าไอ้ฮุนไม่ต้องมาส่งกระแสฆาตกรใส่ ไม่สิ เด็กน้อยของเรา ยังชอบทำตัวน่ารัก คิคุ ตลอดเวลา ไอ้พวกนั้นเลยมาเกาะแกะ ดูสิลีด มันมาอีกล่ะ เด็กน้อยของผมน่ารักให้มันน้อยหน่อยสิ!!!!!!

คนนู้นคนนี้รุมตอม น่าเอาปืนยิงทิ้งเลยนี่ นี่ก็อีกคนชอบทำตัวน่ารัก หึงนะ ห่วงนะและหวงมากๆด้วย ต้องเตือน!!!!!

“คยอง ห้ามให้ใครแตะ จับ และห้ามกอดด้วยนอกจากพี่และเซฮุนเข้าใจไหม”

“ใช่ ห้ามเข้าใกล้ทุกคนเลย ไอ้พวกนั้นมันจ้องจะงาบคยองอยู่”

“อะไรล่ะ เป็นอะไรกันอีกเนี่ย นี่งานนะ อย่ามางี่เง่า ง๊องแง๊งใส่คยองนะ คยองไปแล้วห้ามตามด้วย” นั่นไง ไปแล้ว งอนไปซะด้วย

“ทำไงดีอ่ะไอ้ฮุน”

“ก็ไม่รู้สินะ” เอิ่ม ถ้าไม่ได้อยู่บนเวทีนะ จะถีบแม่-งเลย สะดิ้งซะ นั่นไง มาอีกแล้ว

“คยองซู!!!! มานี่เลย” จู่ๆก็โดนประกบ

อ๊ากกกกกกกกกกกก

“ปล่อยน้า  เสี่ยวลู่ เซฮุนปล่อยคยองนะ” ทั้งสองคนได้แต่เดินดุ่มออกไปโดยมีคยองซูอยู่ตรงกลาง เซฮุนรีบลากคยองออกมาจากงานแล้วยัดเข้ารถตู้ไป

“ปล่อยคยอง”

“ไม่ปล่อยหรอก เด็กดื้อ” ลู่ฮานพูดแล้วยื่นหน้าเข้ามาใกล้คยองซูแล้วเป่าลมใส่หน้า

“>/////< คยองไม่ดื้อนะ”

“หึ” ลู่ฮานยิ้มให้กับความน่ารักของเด็กตาโตนี่ หูแดงแล้วนั่น

“คยองดื้อ บอกว่าห้ามให้คนอื่นกอด จับ ห้ามใกล้ ยังทำ”

“ก็พวกนั้นมาเอง คยองไม่ได้ไปหาสักหน่อย เซฮุน” คยองซูก้มหน้าชิดอกเมื่อเซฮุนดึงเขามานั่งบนตักแถมยังเอาคางมาวางบนไหล่อีก ไอ้เสียงกระซิบข้างหูนี่มันคือ อัลไลลลลลล

อ๊ายยยยย มาทำไม เสี่ยวลู่มาทำไม มาประกบด้านหน้าอีก หน้ายื่นเข้ามาทำไม เขินนะ

“เตรียมรับโทษให้ดีๆเด็กดื้อ” ลู่ฮานพูดจบก็ประกบปากลงบนปากอิ่มรูปหัวใจที่น่าหลงใหลนี่ ลิ้นหนาสอดเข้าไปเกี่ยวกระหวัดกับลิ้นเล็ก เซฮุนก็ไม่ยอมแพ้ซุกไซ้ซอกคอขาว สูดความหอมจากคนตัวเล็กนี่ ก่อนจะขบเม้มทำรอยบ่งบอกความเป็นเจ้าของ มือของเซฮุนไล้ตามแขนเรียวของคยองซูก่อนไต่ขึ้นมาบนไหล่ ถอดเสื้อตัวนอกออกอย่างเบามือโดยไม่ให้ร่างเล็กรู้ตัว มือของลู่ฮานปลดเนคไทของร่างเล็กออกให้เซฮุน  ก่อนจะค่อยปลดกระดุมออกช้าๆ มือของเซฮุนล้วงเข้าไปในเสื้อลูบไล้ไปทั่ว

“อ๊า” ลู่ฮานผละออกจากปากอิ่มสวยอย่างอ้อยอิ่ง ปล่อยให้ร่างเล็กเผยเสียงครางหวานหูให้ได้ฟัง ลู่ฮานแยกสาบเสื้อของร่างเล็กออก เผยให้เห็นมือของเซฮุนเลื้อยไปทั่ว เซฮุนละมือออกจากแผ่นออกของร่างเล็กก่อนจะเปลี่ยนไปจับหน้าของร่างเล็กให้หันมา ไม่รอช้าลิ้นหนาสอดเข้าหาความหวานจากโพรงปาก ลิ้นเล็กๆหลบหนีแต่ก็ไม่พ้น เซฮุนกระหวดลิ้นหนาหยอกล้อกับลิ้นเล็กของคยองซูจนน้ำสีใสไหลออกมาจากมุมปาก

“อื้อ” ร่างเล็กครางออกมา เมื่อลิ้นของลู่ฮานปัดผ่านยอดอกสีหวาน มือของลู่ฮานบีบเคล้นสะโพกอย่างเมามันส์ เซฮุนสบตากับลู่ฮาน ก่อนเซฮุนจะเลื่อนมือไปที่ขอบกางเกง

“ถึงแล้วครับ” เสียงคนขับรถพูดขึ้น คยองซูรีบผลักทั้งคนออกแล้วเปิดประตูลงไปทันที โดยลืมไปว่าตัวเองไม่ได้ติดกระดุมทั้งแถบ

“เอ่อ น้องดีโอครับ พี่ว่าปิดรอยด้วยนะครับ มันชัดมาก” คนขับรถเปิดกระจกแล้วตะโกนบอกคยองซุที่รีบเดินเข้าหอ

“เฮ้ย ย๊า! ไอ้โรคจิตเสี่ยวลู่ ไอ้บ้าเซฮุน” คยองซูรีบดึงเสื้อมาปิดไว้ก่อนจะวิ่งหน้าแดงเข้าหอไป

“หึหึ เด็กน้อยเอ๋ย ไม่รอดแน่” ลู่ฮานวิ่งเข้าไปในหออย่างรวดเร็ว

“ขอบคุณนะครับที่มาส่ง” เซฮุนโค้งขอบคุณก่อนจะเดินหันหลังเข้าหอไป

“เดี๋ยว!เซฮุน อย่ารุนแรงล่ะ” เด็กพวกนี้อารมณ์หึงหวงรุนแรงจริงๆ ดีนะที่ไม่ตบะแตก ไม่งั้นได้รถชนเกิดอุบัติเหตุแน่ๆ ครางซะเสียวเลยนะคยองซู โชคดีละกัน หวังว่าไอ้คู่ฝาแฝดหลอกลวงคงไม่ทำกันจนลุกไม่ขึ้นนะ

 

“ครับ ^-----^”

......หึหึ เตรียมเริ่มรับการลงโทษสำหรับเด็กดื้อได้ครับคุณโดคยองซู......

“ย๊า!!!! ไอ้บ้า ไอ้สองกล้วยหอม ไอ้บีหนึ่งบีสอง ไอ้ชานมเน่า ไอ้หน้าหมาบั๊ก ไอ้หื่น ไอ้….” ร่างเล็กของคยองซูกำลังด่าทอสองคน(หื่น)อยู่ ปากรูปหัวใจที่พ่นคำด่าไม่ยั้งนั้นทำให้ลู่ฮานที่วิ่งตามเข้ามาอยากจะจับมาจูบซะให้เข็ด ขายาวก้าวเข้ามาจนจะถึงตัว แต่เสียงโทรศัพท์ของร่างเล็กก็ดังขึ้น จึงรีบไปซ้อนตัวอยู่ข้างหลังของคยองซู

นา อือ รือรอง อือ รือรอง อือ รือรอง เด

“ยอบอเซโย! อ้า พี่คริส ครับ” คริสอีกล่ะ หึงนะ หึง อยู่ข้างหลังเนี่ยไม่หันมาดูบ้าง อะไรกับไอ้คริสนักหนา

“จริงหรอ ว๊าวๆ เอามาให้คยองที่ห้องด้วยนะครับ ครับ รักพี่คริสเหมือนกัน”

“อ๊ะ… เซฮุน เฮ้ย พี่ลู่ ปล่อยคยองน๊าาาาาาาา” เซฮุนดึงโทรศัพท์ออกจากหูของคยองซู ส่วนลู่ฮานอุ้มคยองซูเดินเข้าห้องไปอย่างรวดเร็ว

“เด็กดื้อโดนแน่!” เซฮุนกดวางสายทันที แม้จะได้ยินเสียงด่าทอดังออกมาจากโทรศัพท์ เซฮุนกดปิดเครื่องทั้งของคยองซูและของตัวเอง ก่อนจะเดินเข้าห้องไป

“อ๊า ไม่นะ ฮึก พี่ลู่ ไม่เอา ฮือ” ลู่ฮานกดร่างเล็กของคยองซูลงเตียงอย่างแรงก่อนจะดึงเสื้อเชิ้ตที่ได้ติดกระดุมออกของคยองซู โยนมันทิ้งอย่างไม่ใยดี ก่อนถอดเสื้อของตัวเองอย่างรวดเร็วแล้วขึ้นคร่อมคยองซูไว้ ลู่ฮานมองใบหน้าน่ารักของคยองซูตอนนี้เต็มไปด้วยน้ำตา

“ฮึก ฮือ พี่ลู่ ไม่ทำนะ ฮือ ปล่อยคยองซูเหอะนะ ฮึก” มือเล็กดันหน้าของลู่ฮานออก แต่ลู่ฮานรวบข้อมือเล็กไว้ก่อนจะกดไว้บนหัวของคยองซู ดวงตาสวยหลบสายดาดุจากลู่ฮาน

“พี่เตือนแล้วใช่ไหมว่า ห้ามไปยุ่งกับพวกนั้นน่ะ” คยองซูยังคงดิ้นไปมา

“ก็จะให้คยองทำยังไง พี่จะให้คยองอยู่คนเดียวรึไง แล้วเมมเบอร์ในวงจะเนี่ยจะไม่ให้คยองพูดกับใครเลยหรอ พี่จะเป็นบ้าอะไรนักหนา” เมื่อเห็นว่าลู่ฮานนิ่งไปคยองซูจึงยกขาขึ้นถีบลู่ฮานออก ลุกขึ้นวิ่งไปเปิดประตู ก็เจอกับเซฮุน ร่างเล็กของคยองซูกระโดดกอดเซฮุนไว้ทันที

“เซฮุน เซฮุนช่วยคยองด้วย พี่ลู่บ้าไปแล้ว เซฮุน เซฮุน!” คยองเงยหน้ามองเซฮุนที่นิ่งไม่ไหวติงอะไร มือเล็กกำแขนของเซฮุนไว้เบาๆ คยองซูนิ่งไปเมื่อสายตาที่เซฮุนมองมามันดูน่ากลัว เซฮุนสาวเท้าเดินมา ร่างเล็กค่อยๆถอยหลังหนี จนชนกับแผ่นอกของลู่ฮาน……..

“อ๊ะ..พี่ลู่ อื้อ..” เซฮุนคว้าคอของร่างเล็กเข้ามาจูบอย่างรุนแรง ลู่ฮานคว้าเอวของร่างเล็กไว้มืออีกข้างลูบไล้สะโพกกลมกลึงบีบเคล้นอย่างแรง ในขณะที่ริมฝีปากก้มลงขบเม้มที่ซอกคอขาว มือเล็กทุบตีที่อกของเซฮุนอย่างแรง มือหนารวบข้อมือเล็กไว้ข้างหนึ่ง อีกข้างดึงเนคไทของตัวเองออกก่อนจะมัดข้อมือเล็กไว้ ริมฝีปากหนาของเซฮุนยังคงกวาดหาชิมความหวานจากโพรงปากของคยองซู ลิ้นเล็กพยายามหลบหนีแต่เซฮุนก็กวาดต้อนดูดลิ้นเล็กแรงๆจนร่างเล็กครางออกมา

“อื้อ” ลู่ฮานลากไล้มือไปทั่วร่างกายของคยองซู มือหนาลูบไล้ส่วนไวต่อความรู้สึกผ่านเนื้อผ้าบีบเคล้นอย่างเนิบนาบก่อนจะแรงขึ้นเรื่อยๆ มือของเซฮุนไล้จากซอกคอลงมาที่แผ่นอกบางก่อนจะลงมาเรื่อยๆจนถึงขอบกางเกง จากนั้นก็รีบดึงกางเกงตามด้วยชั้นในลงอย่างรวดเร็ว ลู่ฮานอุ้มคยองซูขึ้นก่อนจะโยนลงเตียงอย่างแรง ร่างสูงของทั้งสองคนรีบถอดเสื้อผ้าของตัวเองออกแล้วตามไปคร่อมไว้อย่างรวดเร็ว

“ฮึก พี่ลู่ เซฮุนปล่อยคยองเถอะ ขอร้องล่ะ ไม่เล่นแบบนี้นะ ฮือ คยองกลัว ฮึก” เซฮุนกับลู่ฮานมองร่างเล็กค่อยๆถอยหลังหนีจนหลังบางติดกับหัวเตียง ใบหน้าน่ารักเต็มไปด้วยน้ำตา ดวงตากลมโตที่พวกเขาชอบจ้องมองในตอนนี้แดงก่ำ สายตาที่เต็มไปด้วยความรักที่เคยส่งให้กันกลายเป็นความหวาดกลัว ความรู้สึกในตอนนี้พวกเขากลัวว่าคยองซูจะกลัวพวกเขา จะเกลียดพวกเขาทั้งที่รู้ว่าร่างเล็กตรงหน้าไม่ชอบความรุนแรง

ตั้งแต่ก่อนจะเดบิวต์ เพราะเราสามคนมีความรู้สึกดีๆให้กันจึงกลายมาเป็นความรักจนถึงทุกวันนี้ ทั้งเซฮุนและลู่ฮานคอยอยู่เคียงข้างคยองซูตลอดเวลาจึงทำให้คยองซูเปิดใจรับความรักที่เซฮุนกับลู่ฮานมีให้ แม้ไม่เคยจะพูดให้ได้ยินเลยสักครั้ง คำว่า รัก และทั้งที่เป็นแฟนกันแต่ไม่เคยได้ยินมันก็น้อยใจเป็นเหมือนกันนะ ความรู้สึกมันผสมปนเปกันหมด รัก หึง หวง ห่วง โกรธและน้อยใจ จนตอนนี้คยองซูอาจจะกลัวพวกเขาไปแล้วก็ได้

“อย่ากลัวพี่สิคยองซู พี่จะไม่ทำแล้ว พี่ขอโทษ พี่แค่หึงคยองซูอ่ะ” ลู่ฮานขยับตัวเข้าไปใกล้ร่างเล็กแต่คยองซูกลับขดตัวหนี น้ำตาเม็ดโตไหลออกมาใน ใจของลู่ฮานเจ็บมากๆ

“คยองซู เซฮุนขอโทษ เซฮุนก็หึงคยองเหมือนกัน อย่ากลัวเซฮุนเลยนะ” เซฮุนตเข้าไปกอดคยองซูไว้ไม่ให้หนี ลู่ฮานจึงเข้ามากอดด้วยอีกคน พวกเขารู้สึกได้ว่าร่างเล็กที่อยู่ในอ้อมกอดนี้กำลังสั่นกลัวพวกเขา

“อ๊ะ…อึก ฮือ ใจร้าย ใจร้ายที่สุด ไอ้คนบ้า ไอ้เซฮุนบ้า ไอ้พี่ลู่บ้า ไอ้หน้าหมาบั๊ก ไอ้ชานมเน่า ไอ้เหี่ยว ไอ้ตุ๊ด ฮึก ฮือ คยองกลัวนะ หึงบ้าหึงบออะไรขนาดนี้ ฮือ งอนแล้ว งื้ออออ” ปากรูปหัวใจเบะออกอย่างน่ารัก น้ำตาที่ไหลออกมาถูกเซฮุนและลู่ฮานจูบซับเบาจนหมด แล้วหอมแก้มคยองซูคนละข้าง

“หายงอนน้าครับ เด็กดื้อ” ลู่ฮานหอมแก้มคยองซูอีกครั้งอย่างหมั่นเขี้ยว

“เด็กดื้อ อย่างอนนะครับ เซฮุนไม่ทำแล้วนะ” เซฮุนเอาหัวถูไหล่ของคยองซูเบาๆเป็นเชิงอ้อน

“เชอะ” คนตัวเล็กสะบัดหน้าหนี แต่แอบลอบยิ้มอยู่คนเดียว โดยไม่รู้ว่าสองคนที่กำลังกอดตัวเองอยู่นั้นแอบส่งซิกกันอย่างเจ้าเล่ห์

“ไม่หายงอนหรอ” เซฮุนพูดขึ้นแล้วกระชับกอดเอวคยองซูไว้แน่น แล้วซบหน้าลงตรงไหล่เล็กของคยองซู

“ยังงอนอยู่งั้นหรอ เด็อดื้อ!” ลู่ฮานซบหน้าลงกับไหล่ของคยองซู มือหนาแกะเนคไทที่มัดอยู่ออกก่อนจะจับมือเล็กขึ้นมาแนบแก้มตัวเองไว้ ถูเบาๆกับแก้มตัวเอง

“>///////< อะ..เอ่อ งอนอยู่” ไอ้บ้า เขินนะ อ้อนคนเดียวก็จะละลายอยู่แล้ว มาแท็กทีมอ้อนแบบนี้อีก อยากจะมุดลงดินจริงๆ เขินนนน

“หึ หึ” ทั้งสองคนส่งเสียงออกมา

“อะไรหรอ?” คยองซูทำหน้างงใส่ทั้งสองคน เซฮุนและลู่ฮานยิ้มขึ้นที่มุมปากพร้อมกันมือหนากระชับเอวคยองซูไว้แน่น

“ไม่หายงอนงั้นปล้ำละกันนะครับ J” ทั้งสองคนจับคยองซูหงายหลังนอนราบไปกับเตียง ก้มหน้าลงไปใกล้จนรู้สึกได้ถึงลมหายใจ แล้วพูดขึ้นพร้อมกัน ก่อนจะเป่าลมใส่แก้มใสของคยองซูที่แดงก่ำเพราะความเขินในตอนนี้

“อะ…ไอ้บ้า >//////<” คยองซูพูดขึ้นแล้วเบนหน้าหนี

“อย่าน่ารักมากนักได้มั๊ย เด็กดื้อ!เดี๋ยวพรุ่งนี้จะลุกไม่ขึ้นนะ

 

จะหาว่าพี่ไม่เตือน…..” ทั้งสองคนก้มหน้าลงไปเรื่อยๆ ริมฝีปากหนาเคลื่อนลงไปหาของหวานที่กำลังจะได้เขมือบ

ตามไปอ่าน>>>>>>http://writer.dek-d.com/poison-toyou/writer/viewlongc.php?id=1046453&chapter=4