พี่ลู่ติวฟิสิกส์…
“อ๊ากกก^%&*(^)1@%$!#”มือเล็กขยุ้มเส้นผมสีสวยไปมาพร้อมกับตะโกนออกมาแทบไม่เป็นภาษา
“เป็นอะไรครับ หืม?”เสียงทุ้มนุ่มดังขึ้น
พร้อมกับสัมผัสอบอุ่นจากด้านหลัง
“ไม่ต้องมากอดคยองเลยพี่ลู่ฮานคยองกำลังหงุดหงิด”
มือเล็กดันใบหน้าหล่อที่คลอเคลียอยู่ให้ออกห่าง
ก่อนจะหันใบหน้าหวานที่กำลังบึ้งตึงไปอีกทาง
“โอ๋ๆ เด็กน้อยของพี่ลู่หงุดหงิดอะไรครับ?”
มือหนาบีบลงบนแก้มอวบ ริมฝีปากหยักจูบเบาๆบนหน้าผากมน
ซึ่งทำร่างเล็กคลายจากอาการหงุดหงิดลง แววตาขุ่นมัวเมื่อครู่กลายเป็นแววตาออดอ้อน
“ก็อาจารย์แว่นหัวโตที่สอนฟิสิกส์คยองอ่ะ
บอกว่าจะสอบเก็บคะแนนวันพรุ่งนี้” ใบหน้าหวานเริ่มถูไถกับอกแกร่ง
มือเล็กกอเอวสอบไว้ราวกับจะออดอ้อนขออะไรบางอย่าง
“ครับ แล้วไงครับ คนเก่ง”
“มากงมาเก่งนี่ พี่ลู่ฮานก็รู้
คยองไม่ชอบวิชาฟิสิกส์ พอมีเรียนฟิสิกส์ที่ไรก็หลับตลอดแล้ววันพรุ่งนี้สอบแล้ว คยองจะเอาอะไรมาตอบล่ะ”
มือเล็กกอดเอวสอบแน่นเข้าไปอีกเมื่อบ่นออกมาจนเสร็จสับ
“อ้าว งั้นคยองก็เป็นเด็กดื้อนะสิ
ไม่ตั้งใจเรียน แอบหลับในห้อง” มือหนาแกะมือเล็กออกจากเอว
ก่อนจะบีบแก้มอวบทั้งสองข้างไปมา
“งืออออ คยองเป็นเด็กดีนะ
ก็ตอนนั้นมันเป็นคาบบ่าย พอกินข้าวมา มันก็ต้องย่อย กระเพาะทำงานหนัก
สมองเลยต้องพักผ่อน คยองก็เลยหลับ พี่ลู่ห้ามว่าคยองนะ คยองเป็นเด็กดี”ใบหน้าหวานสะบัดไปมาจนมือหนายอมละออก ก่อนปากอวบอิ่มจะพูดออกมา
จนคนฟังอยากจะจูบปิดปากสีชมพูอวบอิ่มนั้นเหลือเกิน
“แล้วจะให้พี่ทำยังไงล่ะครับคนดี” ใบหน้าหล่อโน้มลงมาจนชิดกับใบหน้าหวาน
ลมหายใจร้อนผ่าวรดรินอยู่ข้างแก้มอวบ จนคนตัวเล็กหันหน้าหนีไปทางอื่น
คนเจ้าเล่ห์ก็กดจมูกลงบนแก้มนั้นแรงๆอย่างหมั่นเขี้ยว
“งืออออ ก็….อื้ออออ”
ใบหน้าหวานหันมาเพื่อจะพูด กลับกลายเป็นริมฝีปากหยักกดจูบลงมาแทนเริ่มแรกที่อ่อนโยนชวนให้รู้สึกเคลิ้มไปกับสัมผัสอย่างช่วยไม่ได้ก่อนจะค่อยๆเพิ่มระดับความร้อนแรงขึ้นทีละนิด
ลิ้นร้อนที่เกี่ยวตวัดอย่างโหยหากันละกันภายในโพรงปากก่อนจะผละออกมาเมื่อเห็นคยองซูกำลังจะขาดอากาศหายใจอยู่ร่อมร่อ
ร่างหนาดันร่างเล็กลงบนโต๊ะหนังสือ มือหนากวาดสิ่งของบนโต๊ะจนหล่นไปหมด
แต่ริมฝีปากหนาก็ยังไม่หยุดซุกซนแต่เพียงเท่านี้
ลู่ฮานลากลิ้นร้อนขบเม้มไปทั่วซอกคอขาว
มือหนาก็เริ่มทำงานของมันอย่างรู้หน้าที่ปัดป่ายไปทั่วผิวเนียนใต้เสื้อเชิ้ตนักเรียนตัวบาง
ร่างสูงเริ่มสาระวนกับการสร้างรอยกุหลาบสีแดงตีตราจองคนใต้ร่างไปทั่ว
เสื้อผ้าอาภรณ์ทุกชิ้นทั้งของร่างเล็กและของตัวเองถูกถอดออกหมดอย่างรวดเร็ว
เมื่อเนื้อแนบเนื้อไร้สิ่งกีดขวางความร้อนภายในก็ประทุออกมาทันที
“อย่า..อื้อ พี่ลู่…
คะ..ยองมีสอบ” มือหนาบีบเฟ้นไปทั่วร่างกายนุ่มนิ่ม
ในขณะที่ริมฝีปากหนากำลังดูดเม้มยอดอกสีหวานอย่างเมามัน
มือเล็กพยายามดันศรีษะร่างสูงออก กลายเป็นขยุ้มเพื่อระบายอารมณ์ที่กำลังประทุแทน
“อ๊ะ..อื้อออ คะ..ยองจะ อือ..อ่านนะ…หนัง
…สือ อือออ”ริมฝีปากอวบอิ่มขมเม้มเพื่อสกัดกั้นอารมณ์
เมื่อลู่ฮานกดไล่ลงไปตั้งแต่แผ่นอกบางจนถึงหน้าท้อง
ร่างหนาเงยหนาขึ้นมองร่างเล็กที่กำลังกัดปากตัวเองเพื่องับอารมณ์ที่เค้ากำลังทำให้มันประทุ
“อ่านแล้วจะเข้าใจมั้ยครับ หืม?”
“มาหง..มาหืม อื้ออออ
ไอ้พี่..บะ บ้า อ๊าาาาอ๊ะ..อื้อ” มือหนาคว้าหมับเข้าที่แก่นกายเล็กของร่างเล็ก
มือหนาค่อยๆรูดรั้งขึ้นลงช้าๆ มืออีกข้างรวบข้อมือเล็กที่จะทำร้ายเค้าไว้เหนือหัว ลิ้นริ้นเลียเหงื่อที่ไหลลงมาตามขมับเล็กให้อย่างเอาใจในขณะที่ร่างเล็กบิดตัวไปมา
จนหน้าขาไปโดนแก่นกายใหญ่โตเข้าให้ ลู่ฮานละมือออกจากแก่นกายเล็ก
ก่อนจะอุ้มร่างเล็กขึ้นมา แล้ววางลงบนเตียงอย่างแผ่วเบา
ก่อนจะขึ้นคร่อมกักขังร่างเล็กไว้
ร่างเล็กมองร่างสูงตาเขียวปั๊ด ใบหน้าหวานแดงระเรื่อจากแรงอารมณ์ ริมฝีปากอวบอิ่มเบ้ใส่ร่างสูง ก่อนจะหันหน้าหนีเมื่อเห็นรอยยิ้มเจ้าเล่ห์จากอีกคน ร่างสูงหรี่ตาลงมองอีกคนที่หันหน้าหนี ใบหน้าหล่อก้มลงไปกระซิบที่ข้างหู ก่อนจะขบเม้มเบาๆ จนร่างเล็กขนลุกซู่
“เดี๋ยวพี่ติวฟิสิกส์ให้เอง
ตอนนี้เอาใจพี่ก่อนนะครับ คยองซูอาาาา งับ!”
“อ๊าาาาาา
ไอ้พี่ลู่ อื้อออ” ร่างสูงไม่พูดป่าวพลางแยกขาเรียวออกก่อนจะแทรกตัวเข้าไปจนสุด
ร่างเล็กจึงกัดไหล่หนาเพื่อระบายอารมณ์
เมื่อแก่นกายใหญ่โตถึงแทรกเข้ามาโดยไม่บอกกล่าว น้ำตาเม็ดโตไหลออกมา
ริมีปากหยักจูบซับน้ำตาให้เบาๆ
“พี่ขอโทษ พี่ไม่ไหวแล้ว อื้อ..คยองซู” ร่างสูงครางต่ำออกมาเมื่อช่องทางร้อนบีบรัดแก่นกายเค้าแทบหายใจไม่ออก
เมื่อก้มหน้ามองร่างเล็กแล้วเห็นน้ำตา จึงได้แต่จูบซับพลางพูดขอโทษเบาๆ
“ขอโทษครับคยองซูไหวมั้ย
เดี๋ยวพี่เอาออกก่อนก็ได้”
“อื้อออ ไม่เป็นไร คยองไหว อ๊ะ..อื้อ”
“น่ารักอย่างงี้
พรุ่งนี้ก็เดินถ่างขาไปสอบแล้วกันนะครับ”
ลู่ฮานพูดขึ้น ก่อนจะโดนกำปั้นเล็กตีเข้าที่อกแกร่ง
“อ๊ะ..อ๊า อื้อๆ”
ร่างสูงไม่เจ็บอยู่ฝ่ายเดียวจึงถอนแก่นกายจนเกือบสุดก่อนจะกดกระแทกเข้าไป
จนร่างเล็กผวาเข้ากอด
ก่อนจะค่อยๆส่งแรงกระแทกเข้าไปเน้นๆย้ำๆจนร่างเล็กครางออกมาไม่เป็นภาษา
“รู้มั้ยอืม…ฟิสิกส์
มันมีการสอดใส่และแรงกระแทกด้วยนะ หืม?” ร่างสูงไม่พูดเปล่าพลางส่งแรงกระแทกเข้าไปจนร่างเล็กสั่นคลอนตามแรงส่ง
เสียงเนื้อกระทบเนื้อดังไปทั่วห้อง มือหนาจับขาเรียวแยกกว้างขึ้นอีก แล้วแทรกตัวเข้าไปแนบชิดและสอดลึกยิ่งขึ้น
“อ๊ะๆ อื้อ..อ อือ..อ๊า” ร่างเล็กได้แต่เข่นเขี้ยวด่าร่างสูงในใจ ไอ้พี่ลู่คนหื่น ร่างสูงก้มลงมาขบเม้มตรงซอกคอขาว
อย่างกับรู้ว่าร่างเล็กกำลังด่า จนร่างเล็กสะดุ้ง
ร่างสูงยกยิ้มขึ้นก่อนจะจับขาเล็กพาดบ่า
แทรกตัวเข้าไปอย่างรวดเร็วและรุนแรงจนร่างเล็กครางเสียงหลง
“อย่าด่าใยใจสิ อือออ คยองซูอาา” ร่างสูงแกล้งร่างเล็กได้เพียงเท่านั้นก่อนจะรู้สึกถึงช่องทางที่บีบรัดเกร็งตัวของร่างเล็ก
ไม่ปล่อยให้รอช้าร่างสูงรีบกดกระแทกเข้าไปอย่างรวดเร็วเน้นย้ำๆจุดไวสัมผัสของร่างเล็กยิ่งขึ้น
จนในที่สุดร่างเล็กก็ปลดปล่อยออกมา
ร่างสูงขยับกดกระแทกสักพักก็ปดปล่อยตามร่างเล็กไป
“เอาออกไปเลย เจ็บ!” คยองซูเอามือดันอกแกร่งออก
ก่อนจะร้องออกมาอีกครั้งเมื่อร่างสูงเริ่มขยับแก่นกาย
“เจ็บอะไร เมื่อกี้พี่ได้ยินว่า ลึกอีก
แรงอีกนะ” พูดแกล้งคนตัวเล็กไม่พอ
มือหนายังรูดรั้งแก่นกายเล็กพลางขยับตัวกดกระแทกเข้าไป จนร่างเล็กเริ่มอ่อนโอน
“อื้อออ พี่ลู่บ้า อ๊าาาา”
.
.
.
.
“โดคยองซู100 คะแนน”
เสียงปรบมือดังขึ้นเกรียวกราวเมื่ออาจารย์แว่นประกาศคะแนนวิชาฟิสิกส์ออกมา
คยองซูเบ้ปากใส่กระดาษคำตอบที่มีตัวเลขคะแนนหนึ่งร้อยสีแดงเด่นหร่า
ก่อนจะฟุบหน้าหลับลงไปกับโต๊ะอีกรอบพลางนึกถึงเมื่อคืนกว่าจะได้นอนก็เกือบเช้า
“ไอ้พี่ลู่คนบ้า ไอ้หื่น” ร่างเล็กพูดเบาๆก่อนจะหลับตาลง
“คยองซูคยองซูตื่นได้แล้ว” แบคฮยอนเพื่อนสนิทตัวบางเขย่าแขนเล็กเพื่อปลุกอย่างแรงจนร่างเล็กต้องลืมตาขึ้น”
“งื้อออ อะไรอ่า แบคฮยอน”มือเล็กยกขึ้นขยีตาเบาๆก่อนจะเอ่ยถาม
“เลิกเรียนแล้ว กลับบ้านกันเถอะ” แบคฮยอนหยิบกระเป๋าของตัวเองและหยิบของเพื่อนสนิทก่อนจะดึงแขนคยองซูให้รีบเดินเร็วๆ
“งื้ออออ แบคฮยอนเดินช้าๆหน่อย ฉันเจ็บง่า”
ร่างเล็กร้องบอกเพื่อนข้างหน้าเสียงดัง
“ก็ได้ๆ แล้วไปทำอะไรมาเนี่ย
เห็นเดินแปลกๆตั้งแต่เช้าแล้ว”แบคฮยอนเอ่ยถามหน้าตาใสซื่อ
คยองซูเห็นแบบนั้นจึงได้ถอนหายใจ
“ตกเตียงน่ะ” ทั้งสองคนพูดคุยเรื่องอื่นกันไปมาจนถึงหน้าประตูโรงเรียน
แบคฮยอนจึงแยกไปอีกทาง ร่างเล็กจึงเดินไปหน้าโรงเรียนที่มีรถสปอรต์สีดำจอดอยู่
มือเล็กเคาะกระจกรถเบาๆ ก่อนจะเปิดประตูขึ้นไปนั่ง ใบหน้าหวานบูดบึ้งไม่พูดจา
จนร่างสูงต้องพูดขึ้นก่อน
“ได้คะแนนเต็มใช่มั้ยล่ะ คยองซูอาาาาา”
“ไอ้พี่ลู่!!!!!”
“เดี๋ยวพี่ติวฟิสิกส์ให้อีก
ถ้ามีสอบคราวหน้า คราวนี้จะติวก่อนสอบสักอาทิตย์ดีมั้ยน้าาา”
“ไอ้หื่น!!!!”
.
.
.
.
“คราวนี้จะติวจนลุกไม่ขึ้นเลย
เตรียมตัวสอบดีๆนะครับ โดคยองซู หึหึ…..”
อ๊ากกกกกกก$!^%Y%&*^&)(L_(_+)(*%&$^%@^&
(////T^T////)
………………………………………
กลับไปเม้น >>>> http://my.dek-d.com/poison-toyou/writer/viewlongc.php?id=1093734&chapter=8
เย้ๆ กลับมาแล้ว คิดถึงกันมั้ยอิอิ
หายไปหลายเดือนเกิ๊นใครทวงไรต์บ่อยๆ กลับมาแล้วเน้อ
ขอโทษนะ ไม่มีเวลาว่างเลย
ปีหนึ่งนี่ไม่กิจกรรมก็การเรียนกระหน่ำไม่หยุด
ช่วงนี้ครึกครื้นสอบเสร็จแล้ววว
ลุ้นคะแนนระทึกอีกทีหลัง เหอะๆ T^T
เอาshortficฮานซูมาเสิร์ฟ ช่วงนี้ใครสอบเหมือนกันบ้าง ยกมือ
ไรต์จะพยายามมาอัพฟิคนะ จะหาเวลาว่างมาให้ได้
ปล.ถ้าใครอยู่มหาลัยจะเข้าใจไรต์T^T
รักกันก็เม้นนะ
ช่วงนี้อยากรู้ว่าฟิคเป็นไงบ้างร้างมาหลายเดือนหัวมันตื้อ
ลีดเดอร์ใจดี ช่วยเม้น ช่วยติชมหน่อยนะ
ช่วงนี้อารมณ์เอ็นซีไม่ค่อยกระเตื้องอยู่
