พี่ลู่ฮานสุดหล่อขอบุกครัว
พี่ไม่อยากกินส้มครับ
แต่พี่.....
อยากกินคนปอกส้มมากกว่า
“บะ…บ้า” มือเล็กพยายามดันไหล่กว้างออก
แต่ด้วยออกแรงมากไปจนเผลอบีบส้มในมือตัวเองจนแตก
“น้ำแตกเลยหรอครับ”
ไอ้พี่บ้าน้ำส้มต่างหาก พูดก็ไม่จบ ลู่ฮานยกยิ้มขึ้น
เมื่อแมวสุดแสนจะน่าฟัดแดงเถือกไปหมดทั้งหน้าขนาดเนี่ย ลิ้นหนาเลียริมฝีปากตัวเองเบาๆ
มือหนาจับข้อมือเล็กขึ้นมา ใบหน้าหล่อโน้มลงมาใกล้ข้อมือ คนตัวเล็กกระตุกแขนหนีแต่ลู่ฮานก็ไวกว่า
ลิ้นหนาเลียน้ำของส้มที่มือเล็กบีบจนแตก ริมฝีปากจูบซับน้ำส้มทุกหยดตามนิ้วมือ
จบท้ายด้วยการกัดที่นิ้วมือเล็กจนเด็กดื้อรู้สึกขนลุก
“ส้มหวานจังครับ
เด็กดื้อของพี่ แกะให้พี่กินหน่อยสิครับ” ลู่ฮานพูดขึ้นแต่ใบหน้าหล่อโน้มลงไปดมความหอมจากซอกคอขาวน่ากัดของคยองซู
มือข้างหนึ่งดันร่างคยองซูให้ติดกับโต๊ะที่ร่างเล็กเพิ่งใช้ทำน้ำส้ม มืออีกข้างจับมือเล็กมาไว้ที่กระดุมเสื้อของตัวเอง
มือเล็กกำเสื้อของลู่อานไว้แน่น ก่อนจะพูดขึ้นด้วยเสียงแหบพร่า
“แต่..คยองพึ่งหายจากไม่สบายนะฮะ”
“พี่จะเพิ่มภูมิคุ้มกันจากผลไม้ให้เอง”
พูดจบลู่ฮานก็ละจากซอกคอมารั้งท้ายทอยร่างเล็กเข้ามาจูบ
ลิ้นหนากระหวัดเกี่ยวกับลิ้นเล็ก จนสามารถรับรู้รสชาติจากน้ำส้มเมื่อกี้จากปลายลิ้น
แต่ความหวานจากส้มยังไม่เท่าความหวานของร่างเล็กตรงหน้า หวาน หวานไปทั้งตัว ริมฝีปากหยักละออกจากความหวานอย่างอ้อยอิ่ง
“อ๊ะ” ลู่ฮานยกคยองซูขึ้นนั่งบนโต๊ะ มือหนารีบแกะกระดุมเสื้อตัวใหญ่ของร่างเล็กออกทันทีก่อนจะแกะเสื้อของตัวเองออก
โยนทิ้งลงพื้นอย่างไม่ใส่ใจ ร่างหนาดันร่างเล็กนอนราบไปกับโต๊ะ หยิบเหยือกน้ำส้มมาเทราดบนผิวขาวเนียน
ร่างเล็กบิดเร้าจากความเย็นของน้ำส้ม ก่อนจะส่งเสียงครางออกมาอย่างหวานหูเหลือเกินสำหรับคนฟัง
ลู่ฮส่วานใช้ลิ้นตวัดเลียน้ำส้มบนยอดอกสีหวาน
ริมฝีปากหยักกัดลงเบาๆอย่างหมั่นเขี้ยว มือข่างหนึ่งรั้งปราการชิ้นสุดท้ายลง
อีกข้างหนึ่งลูบไล้ตามสะโพกและบั้นท้ายบีบเคล้นตามอารมณ์ที่พุ่งสูงขึ้น
“อื้อ…อ่า พี่ลู่ อื้อ…อ๊า” เสียงครางหวานหูดังขึ้นเรื่อยตามอารมณ์ที่ร่างสูงปั่นขึ้น
เสียงหวานหูดังขึ้นๆ คนรับกระแสของเสียงได้ดีอย่างชานยอลเข้า ชานยอลสะดุ้งลุกขึ้นนั่งอย่างรวดเร็วก่อนจะนับสมาชิกที่เหลือในห้อง
ลู่ฮานฮยองหายไป คยองก็ไม่อยู่ พี่หาญคนแมนฉกน้องคยองไปกินแล้ว ชานยอลรีบวิ่งไปเปิดประตูอย่างรวดเร็วแต่เปิดไม่ออก
เหมือนโดนล็อกไว้จึงเปลี่ยนไปดึงหน้าต่างให้เปิดออก แต่ก็โดนล็อกไว้
ไคลุกขึ้นนั่งเมื่อได้ยินเสียงหวานๆที่คุ้นหู
“เสียงอะไรน่ะ
ชานยอลฮยองดูหนังโป๊เหรอ เสียงนางเอกเหมือนน้องคยองจัง” ไคพูดขึ้นติดตลก
“หนังโป๊บ้านพ่อง
พี่หาญคนแมนกำลังเล่นหนังสดกับน้องคยองอยู่ แล้วเราโดนขังครับ สลัด!”
“อ๋อ ก็แค่หนังสด
ห๊า!!!!” ไคส่งเสียงดังจนทุกคนตื่นขึ้น
“เป็นเหี้ยอะไรกันพวกมึง
กูจะนอนครับ สลัด” เฉินพูดขึ้น
“ตอนนี้ลู่ฮานฮยองกำลังซั่มคยองอยู่
ชัดมั๊ย!ไอ้หมีควายขี้เซาทั้งหลาย”
ชัดเต็มรูหูเลยครับ หน้าเน้อไม่ต้องล้างครับตื่นแบบเต็มที่
ขายาวของแต่ละคนวิ่งไปที่ประตูอย่างรวดเร็วแต่ก็เปิดไม่ออก
ร่างสูงหันหลังวิ่งไปดูหน้าต่างแต่ละบานก็เปิดไม่ออก
“อ๊า พี่ลู่
คยองเสียว อื้อ อ๊ะ..อ๊า” ชัดแล้ว ชัดมากเลย
ไอ้เหี่ยวขังพวกกู!!!
“อย่าสิฮะ มัน..สะ เสียว อ่า” ลู่ฮานดูดดุ้นส่วนอ่อนไหวของร่างเล็กอย่างเมามันส์
มืออีกข้างบดขยี้ยอดอกสีหวาน เมื่อได้ยินร่างเล็กส่งเสียงครางกระเส่าอย่างเซ็กซี่จึงผละจากไอศกรีมชั้นยอด
“เด็กดื้อ จูบพี่สิครับ
นั่นแหละครับ อื้อ หวานไปทั้งตัวแบบนี้ กินหลายๆรอบนะครับ”
ลู่ฮานพูดขึ้นในขณะที่นิ้วเรียวสอดเข้าช่องทางรัก
“อื้อ” คยองซูโน้มคอร่างสูงเข้ามาจูบ
ลิ้นเล็กกระหวัดเกี่ยวลิ้นหนา ลิ้นเล็กกวาดวาดความหวานจากโพรงปากของร่างสู. จนน้ำสีใสไหลจากมุมปาก
ริมฝีปากรูปใจบรรจงจูบซับน้ำสีใสจนหมดไป
ซึ่งการที่ร่างเล็กทำเอาลู่ฮานทนไม่ไหวยกขาเรียวขึ้นพาดบ่า
สอดใส่ความแข็งแรงเข้าไปทันที
“อ๊า!!!!!!”
เสียงหวีดร้องของคยองซูดังขึ้น แต่มันกลับมีความสุขปนกับความเจ็บ
“อ๊ะ
เจ็บมั๊ยครับ พี่ขอโทษ มันอดไม่ไหวจริงๆ” ลู่ฮานมีสีหน้าเยเกเมื่อร่างเล็กตอดรัดเค้าแน่นจนแทบจะทนไม่ไหว
กระแทกเข้าไปแรงๆ
“อ่า
ไม่แล้วฮะ อื้อ” ร่างเล็กส่งเสียงออกมาอีกรอบเมื่อร่างสูงเริ่มขยับตัว
ลู่ฮานกดกระแทกเข้าไปเรื่อยๆจากเนิบนาบเชื่องช้าก็เร็วขึ้นตามเสียงครางของร่างเล็กที่เร้าอารมณ์ให้สูงขึ้น
“ละ..ลึกอีก..สิ.. อ๊า” ลู่ฮานจับร่างเล็กพลิกตัวคว่ำลงในขณะที่ยังเชื่อมต่อกันอยู่
ใบหน้าหวานแนบลงกับโต๊ะ เหงื่อที่ซึมตามแผ่นหลังขาวเนียนทำเอาลู่ฮานอดไปชิมความหวานไม่ได้
ลิ้นหนาลาดเลียจากไหล่แคบมาตามร่องหลัง สะโพกแกร่งขยับเข้าออกอย่างรุนแรงรวดเร็วยิ่งขึ้น
ร่างเล็กสั่นสะท้านไปทั่วร่างกาย ความแข็งแกร่งกระแทกเข้ทั้งลึกและแรงขึ้น
ทำเอาร่างเล็กเสียวซ่านไปหมด มือเล็กจิกลงกับโต๊ะเพื่อหาที่ยึดเหนี่ยวจากแรงกระแทก
“อ๊ะ พี่ลู่…พี่ลู่ อื้อ..เร็วอีกสิ” กายแกร่งส่งแรงทั้งหมดเข้าหาร่างเล็ก
โถมเข้าใส่ไม่ยั้งตามอารมณ์ที่สูงขึ้นของคนทั้งคู่ เสียงโต๊ะและเสียงครางดังไปทั่ว
บรรยากาศในห้องครัวกลายเป็นสมรภูมิรักรุนแรง
ผลส้มและน้ำส้มกระจายเต็มไปทั่วพื้นและบนโต๊ะ
“รัดพี่..อื้อ รัดพี่แน่นไปแล้วนะ” ร่างสูงรีบกดแทกเข้าไปเร็วขึ้นแรงขึ้นเรื่อยๆเมื่อช่องทางรักขมิบตอดรัดเค้ามากขึ้น
ร่างเล็กที่ใกล้จะถึงฝั่งฝันแล้วลู่ฮานก็รีบขยับกายเข้าโถมเข้าใส่เพื่อให้ถึงจุดหมายพร้อมกัน
เสียงโต๊ะในห้องครัวแห่งนี้ดังขึ้นเรื่อยๆจนในที่สุดก็ถึงจุดมุ่งหมายพร้อมกัน
“แฮก..แฮ่ก อื้อ” น้ำรักไหลลงมาตามขาเรียวที่สั่นระริก
ลู่ฮานขยับตัวร่างเล็กก็ร้องออกมา ร่างกายทั้งคู่ยังเชื่อมกันอยู่ เหงื่อไหลโซมกายมากมายนั้นไม่เท่าอารมณ์ที่คุกกรุ่นของทั้งคู่
“เหงื่อยังเป็นรสส้มเลย
หวานจัง หอมด้วย พี่อยากกินส้มอีกรอบ น้องคยองแกะให้พี่กินหน่อยสิครับ”
“อ๊ะ อื้อ..อ๊า!!!” การออกกำลังกาย เพิ่มภูมิคุ้มกัน กินส้ม แกะส้มของพี่ลู่ฮานยังไม่จบ
ร่างแกร่งยังคงชิมความหวานจากร่างเล็กไปเรื่อยๆ จนคนพึ่งหายป่วยสลบคาโต๊ะหมดแรงในยกสุดท้ายทันที
ร่างสูงถอดแก่นกายออก ก่อนจะอุ้มร่างเล็กไว้แนบอก
“สงสัยจะเพิ่มภูมิคุ้มกันเยอะไปนะเนี่ยเรา”
ลู่ฮานพูดขึ้นเบาๆก่อนจะก้มหอมแก้มบวมๆของคยองซูที่หมดแรงในอ้อมกอด
“ฝันดีนะครับ
เด็กดื้อของพี่ จุ๊บ!”
กลับไปเม้น >>>>> http://my.dek-d.com/dek-d/writer/viewlongc.php?id=1046453&chapter=4
ไม่มีความคิดเห็น:
แสดงความคิดเห็น